Κάθε άνθρωπος αγαπητέ είναι υπεύθυνος των πράξεων και των επιλογών του.. Ο τύπος ανθρώπου που περιγράφεις είναι ένα αιώνιο παρταλι, που ναι μεν να τον συμπονεσω στα όρια του πολιτακαλ κορεκτ βέβαια ότι είναι πχ αλκοολικος και είναι άρρωστος άνθρωπος, αλλά όσον αυτό έχει να κάνει απέναντι στους άλλους το πράγμα αλλάζει.. Γιατί ναι μεν αυτός μπορεί να έχει τα δικά του αλλά από την στιγμή που έχει να κάνει με τρίτους η όλη του συμπεριφορά, συγνώμη, αλλά γιατι να είσαι εσύ υποχρεωμένος ενώ έχεις φάει στη μάπα όλη την αρρωστιλα του όλα αυτά τα χρόνια να του δώσεις κάτι παραπάνω ???Και πολλά κάνεις και μπράβο σου. Η αγάπη του γονιου θεωρείται η ανώτερη όλων υποτίθεται... Απ τη στιγμή που την έχεις στερηθεί δύο φορές μπράβο γι αυτό που είσαι.
9.5.2017 | 17:35
Πατέρας - σκιάχτρο
Είμαι 38 χρονών, παντρεμένος εδώ και 9 χρόνια, και έχω δύο μικρά παιδιά, τα οποία τα φροντίζω κυρίως εγώ (με μεγάλη χαρά !), καθώς η γυναίκα μου εργάζεται πολλές ώρες και δεν υπάρχει κάποιος στενός συγγενής για να μας βοηθήσει με αυτά. Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο πριν 6 χρόνια, της συμπαρασταθήκαμε μέχρι την τελευταία της πνοή, ενώ πριν 9 χρόνια κατέστη σε διάσταση με τον πατέρα μου λόγω επαναλαμβανόμενης οικογενειακής βίας. Η αδερφή μου, η οποία ζει, εργάζεται και έχει οικογένεια στο εξωτερικό, δεν έχει καμιά επαφή με τον πατέρα μου εδώ και χρόνια εξαιτίας του παραπάνω λόγου. Εγώ διατηρώ καλές σχέσεις με την αδερφή μου.Ο μόνος λόγος που διατηρώ σχέσεις με τον πατέρα μου είναι ότι θέλω να γνωρίζουν τα παιδιά μου έναν παππού, καθώς αυτός και η πεθερά μου είναι οι μόνοι που ζουν πλέον.Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι ότι μερικές φορές νιώθω «κάπως» που τον περιφρονώ ολότελα και εκτός από το γεγονός ότι φέρεται πολύ τρυφερά στα εγγόνια του, ειλικρινά δεν βρίσκω κάτι θετικό πλέον να εκτιμήσω επάνω του. Αυτήν την περιφρόνηση του την έχω δηλώσει ορθά κοφτά, δεν την εκφράζω όταν είναι τα παιδιά παρόντα.Για παράδειγμα πριν λίγο καιρό έκανε μια εγχείριση ρουτίνας, τον πήγα στο νοσοκομείο, τον φρόντισα, αλλά ειλικρινά όταν δίνω εθελοντικά αίμα το εννοώ πολύ περισσότερο. Σαν αγγαρεία που πρέπει να γίνει αντιμετώπιζα τη νοσηλεία του.Εκτός του ότι είναι τρισάθλιο που έστειλε τη μητέρα μου στα επείγοντα στο παρελθόν, η γενικότερη ιδέα που έχω για αυτόν είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ κομπλεξικό και αξιολύπητο άτομο. Η συμπεριφορά του ακολουθεί τον απαρέγκλιτο κανόνα «Χμμμ, για να δούμε, πόσο μεγάλη μαλακία μπορώ να πω / κάνω τώρα; Ας την πω / κάνω !». Τί εννοώ : π.χ. εδώ και λίγους μήνες συγκατοικεί με μια γλυκύτατη και ευγενέστατη κυρία στο σπίτι της και την αποκάλεσε «χοντρή», ενώ ξέρει ότι αντιμετώπιζε καρκίνο στο παρελθόν και έπαιρνε για καιρό κορτιζόνη (που κάνει τον ασθενή να «πρήζεται»). Αυτός έχει σχεδόν κατεστραμμένα πνευμόνια από το κάπνισμα. Ή ότι αποπειράθηκε να πατήσει με το αυτοκίνητο μια γριά κυρία στο δρόμο επειδή καθυστερούσε να τον διασχίσει (το τί βρισίδι άκουσε δεν περιγράφεται). Ή ότι ενώ αρχίσαμε να συγκατοικούμε εγώ με τη γυναίκα μου και εγώ είχα μόλις χάσει τη δουλειά μου, ενώ αυτός έπαιρνε παχυλή σύνταξη, μου ζήτησε χρήματα να πληρώσει τη ΔΕΗ για το εξοχικό του. Ή ότι κάνει μπάνιο κάθε δύο εβδομάδες. Ή ότι ό,τι μεταχειρισμένη σαβούρα έβρισκε στους κάδους ανακύκλωσης την έβαζε φάτσα κάρτα στο σαλόνι όταν έμενε μόνος του.Με όλες αυτές τις γελοιότητες από μέρους του (και αμέτρητες άλλες που δεν αναφέρω) επί σειρά ετών, έχει πέσει τόσο πολύ στα μάτια μου, που καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να τον ανέχομαι για χάρη των παιδιών μου. Του το έχω δηλώσει ξεκάθαρα αυτό. Η γυναίκα μου με καταλαβαίνει, και προσπαθεί με πολύ τακτ να τον βάζει στη θέση του και να του επισημαίνει τις χοντράδες του.Νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός στο τί γνώμη έχω για τον πατέρα μου, εφόσον βλέπω τόσο αρνητικές συμπεριφορές ως αυτόπτης μάρτυρας και σε βάθος χρόνου ;
4