ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανήκω στους Έλληνες του εξωτερικού. Γεννήθηκα έξω. Τα τελευταία χρόνια ακούσαμε πολλά, λόγια πικρίας και απαξίωσης από τους Έλληνες που ζούνε στην Ελλάδα. Άλλα τόσα ειπώθηκαν και από Έλληνες που ζούνε στο εξωτερικό, εις βάρος εκείνων που ζούνε στην Πατρίδα. Δεν θέλω να το κρύψω, είναι νομίζω άλλωστε γνωστό.Ο αιώνιος διχασμός, ή πρόκειται για κάτι βαθύτερο; Δεν ξέρω. Αλλά επειδή έχει τύχει να γίνω μάρτυρας τέτοιων αντιπαραθέσεων, κι επειδή κι εδώ μέσα διαβάζω συχνά/πυκνά διάφορα, θα ήθελα να σας πω μερικά πράγματα, κι αν θέλετε λάβετέ τα υπόψη σας.Δεν θα μιλήσω για εμένα, γιατί δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Και δεν χρειάζεται κιόλας, υπάρχουν αρκετοί άλλοι.Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Αντώνη. Ο Αντώνης πριν τρία χρόνια ένοιωσε την ανάγκη να τα παρατήσει και να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Πέσαμε όλοι πάνω του για να τον μεταπείσουμε. Ο Αντώνης από τον μισθό του βοηθάει οικονομικά δυο "σπίτια" στην Πατρίδα. Αν ο Αντώνης άφηνε την δουλειά του, θα στερούσε από δυο οικογένειες την βοήθειά του, και θα βρισκόταν και ο ίδιος σε ανάγκη, ίσως για πολύ καιρό.Ο Αντώνης έμεινε, και είναι ακόμη εδώ.Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Θωμά. Ο Θωμάς είναι φαρμακοποιός. Εδώ και χρόνια στέλνει κάθε μήνα φάρμακα στην Ελλάδα. Και πολλοί άλλοι που προσφέρουν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους ό,τι μπορούν. Πιστεύτε λοιπόν πως το ότι ζούνε έξω τους κάνει λιγότερο Πατριώτες; Για ποιόν λόγο; Και νομίζετε πως απλά και μόνο η φυσική παρουσία ενός ανθρώπου στον τόπο του τον καθιστά περισσότερο Πατριώτη;Δεν μπορεί ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτου τόπου κατοικίας, να αγαπά την Πατρίδα του και τους συμπατριώτες του και να προσφέρει με όποιον τρόπο μπορεί; Δεν είμαστε παιδιά, και θα ήταν και ντροπή να αρχίζουμε να μαλώνουμε για το ποιος προσφέρει και ποιος όχι, αλλά γνωρίζω πολλούς Έλληνες που ζούνε έξω οι οποίοι κάνουν πολύ περισσότερα για την Ελλάδα από Έλληνες που ζούνε μόνιμα στην Πατρίδα. Και δεν μιλάω μόνο για οικονομική ενίσχυση, αλλά για δραστηριότητες σε κάθε επίπεδο, ακόμη και αυτές που αφορούνε την στήριξη των Ελλήνων που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης.Μερικών από εμάς, των "Πατριωτών του κώλου", όλος ο ελεύθερος χρόνος, η σκέψη και η ενέργειά μας είναι αφιερωμένες στην Ελλάδα και στους συμπατριώτες μας. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.Αυτά ήθελα να πω.Υ.Γ.: για τον Κωνσταντίνο από το Βερολίνο που δυστυχώς δεν μου επέτρεψε να αναφερθώ στο δικό του έργο. 'Ισως κάτι πάρει το αυτί σας, κάπου κάτι διαβάσετε σχετικά, αλλά το όνομά του δεν θα αναφέρετε πουθενά.