Πραγματικά νιώθω την ζωή μου σαν κάποιος να έχει πατήσει pause. Είμαι δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά τώρα και με την τηλεργασία μόνο σπίτι. Είμαι 30 ετών γυναίκα και η μόνη διασκεδαση είναι να πάω για καφέ ή φαγητό με καμία φίλη μια στο τόσο και αυτό μέχρι τις 12.00, μετά πάλι σπίτι. Παλιότερα πήγαινα γυμναστήριο, χορό, εκδρομές με γκρουπ, συναυλίες κλπ. Τώρα τίποτα έχουν κοπεί όλα γιατί φοβάμαι να μην κολλήσω όχι τόσο για εμένα αλλά για τους γονείς μου, οκ είμαστε εμβολιασμενοι αλλά και πάλι είναι ρίσκο.Που να γνωρίσεις κόσμο πια; Θέλω να γνωρίσω και κάποιον για σχέση και έχει γίνει πολύ δύσκολο ακόμη και αυτό με την όλη κατάσταση, έχετε γίνει και οι άντρες άστα να πάνε, σας κοιτάμε ρε σεις στο δρόμο στα καφέ, στα μέσα, παντού, μπας και μας μιλήσετε, αλλά χαμπάρι δεν πέρνετε, πείτε ένα γεια και ας πέσει κάτω. Πως έχετε γίνει έτσι;Διακρίνω πολύ αδιαφορία και φόβο. Αναρωτιέμαι αν μόνο εγώ και οι φίλες μου το βλέπουμε έτσι. Και μη μου πείτε για Tinder και άλλες βλακείες γιατί έχει καεί η γούνα μου με ότι έχω συναντήσει από εκεί μέσα.