ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση εδώ και δύο χρόνια. Ομολογώ πως ανα διαστήματα υπάρχουν εντάσεις. Μια κρύο μια ζέστη αυτή η σχέση. Όταν κάνω κάτι το οποίο δε του αρέσει κάθομαι να τον ακούσω τι έχει να μου πεί και όταν κάτι μου ζητά να το διορθώσω το κάνω για το καλό της σχέσης μας. Αντίθετα με αυτόν που όποτε κάτι με πειράζει (πχ να μη μου επιβάλλει πράγματα) αρνείται πως αυτό είναι λάθος και δε με ακούει με καμία προθυμία διότι έχει μια εγωκεντρική γνώμη πως αυτός είναι αλάνθαστος η ότι είμαι εγώ υπερβολική ... Με αφορμή μια φίλη μου όπου για δικούς του λόγους δε τη πάει,έτυχε χθές να περάσω απτο σπίτι της κοπέλας να πάρω κάτι πράγματα.Έκατσα λοιπόν και ήπια και ένα καφέ. Με τρέλανε στα μηνύματα λέγοντας μου με τρόπο επιβλητικό πως δεν θέλει να ξαναπάω εκεί,πως δεν ακούει τίποτα και να ακούαω αυτό που μου λέει αυτός και όταν έγραφα να απαντήσω εγραψε ΤΕΛΟΣ η κουβεντα... εγώ σπάστηκα πολύ. Διότι είχαν προηγηθεί όντως κάπια σκηνικά με τη κοπέλα αυτή ,πριν πάω του είπα πως δε γουστάρω να πάω απλά για να πάρω τα πράγματα και για να μη φανώ αγενής θα κάτσω ένα μισάωρο... Σπάστικα λοιπόν γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως δεν μαρέσει να μου μιλάει ετσι. Πρώτα από όλα γιατί δεν είμαι παιδάκι,γιατί εγώ δε του μιλάω ποτέ έτσι και γιατί ξέρω πολύ καλά τι είναι ο καθένας. Αφού μιλήσαμε λίγο μου κράτησε και μούτρα και από πάνω μου είπε πως θα τηλεφωνήσει αργότερα όταν σχολάσει, γιατί ήταν στη δουλειά . Δεν πήρε ούτε ένα τηλ τον πήρα εγλω για να του πω καληνύχτα και του ζήτησα να κόψει τους εγωισμούς και αυτός απλά κράτησε την ίδια στάση απέναντι μου μέχρι και σήμερα. Τηλέφωνο κανένα. Αν κάποιος θα έπρεπε να ναι θυμωμένος αύτη θα πρεπε να μουν εγώ! Παρόλα αυτά ακόμα τον μ****κα κάνω... αλλα για πόσο ακόμα όλη αυτή η ανεκτικότητα.