ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή έχω αγανακτίσει δεν μπορώ, θα τα πω. Είμαι 19 χρονών, κανονική σε εμφάνιση (βλέπομαι ρε παιδάκι μου, δεν είμαι και το gollum) και ντύσιμο, έξυπνη θαρρώ, με χιούμορ που μερικές φορές τείνει σε σαρκασμό, σχετικά εσωστρεφής, ειλικρινής και ετοιμόλογη. Επιπλέον δεν μ'αρέσει να πολυβάφομαι, ούτε να το παίζω μοιραίο θηλυκό και γατούλα. Τρελή μουσικόφιλη, συναυλιάκιας και μ'αρέσει το διάβασμα, αν και αυτή την περίοδο δεν διαβάζω κάτι, γιατί βλέπω πολλές σειρές μαζί. Επίσης, αν είμαι αντίθετη, δεν θα συμφωνήσω με τον άλλον για να γίνω αρεστή. Κι αφού έπλεξα το εγκώμιό μου, έρχομαι στο προκείμενο: Είμαι μόνη και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Το ξέρω ότι δεν είμαι το πρότυπο γυναίκας ούτε σε εμφάνιση ούτε σε χαρακτήρα, είμαι όμως μια κανονική κοπέλα! Δεν καταλαβαίνω γιατί τα αγόρια, αρκετά τουλάχιστον, ενώ λένε ότι θέλουν μια τέτοια κοπέλα, καταλήγουν στο τέλος με εύκολα και ξέκωλα (pardon my french). Το ξέρω ότι δεν ισχύει για όλους σας, αλλά πραγματικά μόνο αυτό βλέπω γύρω μου. Και οι δύο φίλες μου που είναι στην ίδια περίπου κατάσταση σε εμφάνιση και χαρακτήρα, είναι μπακούρια. Μιλάμε για ανέκαθεν μπακούρια όμως, όλες μας! Τι γίνεται ρε παιδιά; Τι κάνουμε λάθος;