ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάνε 2 χρονια απο την πρώτη μου εξομολόγηση εδώ, νιώθω το ίδιο γελοίος που καταλήγω πάλι να μιλήσω για τους πόνους τους καρδιάς μου εδώ. Την πρώτη φορά είχα ρωτήσει αν μπορεί κανείς να ερωτευτεί 2η φορά στη ζωή του. Πιο μόνος απο ποτέ, επιστρέφω χωρίς να έχω ερωτευτεί ξανά. Πέρασα και περνάω πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, βιώνω πολύ συχνά ένα κενό το οποίο έρχεται απο παλιά και με τραβάει στον απύθμενο βυθό της θλίψης και της ματαιοδοξίας. Ίσως τελικά κάποια πράγματα δεν ξεπερνιούνται απλα με τη δύναμη της θέλησης. Ο άνθρωπος που κρατάει την καρδιά μου στα χέρια του, είναι πολύ μακριά μου και επιστρέφει ανα διαστήματα να μου το επιβεβαιώσει. Μακάρι να καταλάβαινα τις προσταγές της καρδιάς της που τόσο με πληγώνουν. Παρατηρώ οτι η απογοήτευση είναι πολύ μεγάλη ακομά, παρά τις πολλές ενδιάμεσες εμπειρίες.Με έχουν αγαπήσει, δεν κατάφερα να αγαπήσω όσο θα ήθελα.Νιώθω ότι είμαι πλέον ανίκανος για αγάπη μετά απο όλη αυτήν την Οδύσσεια που με έχει κατασπαράξει. Τα συναισθήματα μου έχουν κατασπαταληθεί στο βωμό της μοναξιάς και της ελπίδας.Κατανόηση θα ήθελα, έστω καποιος να καταλαβαίνει πως νιώθω, μια αγκαλιά κ ας μας χωρίζουν χιλιόμετρα καλωδίου