16.9.2013 | 02:43
Περί φιλίας...
Ποιος είναι τελικά πραγματικός φίλος; Είναι άραγε εκείνος που σου υποδεικνύει πώς πρέπει να ζήσεις τη δική σου ζωή; Εκείνος που "ονειρεύεται" να έχει στη ζωή του εσένα με τρόπο που για να ταιριάζει στο δικό του μελλοντικό πλάνο ζωής; Ή μήπως τελικά φίλος είναι αυτός που μπορεί και κατανοεί τις βαθύτερες ανάγκες σου, σε αποδέχεται όπως ακριβώς είσαι και αποδέχεται μαζί με σένα τις επιλογές σου; Δεν σπεύδει να σε προστατέψει από αυτό που στο δικό του μυαλό θεωρεί λάθος, ούτε σου λέει με περισσή υπερηφάνεια για το κατόρθωμά του "στα 'λεγα εγώ". Μήπως πρέπει τελικά να πάψουμε να είμαστε τόσο χειριστικοί απέναντι στους ανθρώπους γύρω μας; Να σταματήσουμε να βλέπουμε τον κόσμο με τα δικά μας μάτια μόνό και να προσπαθήσουμε να δούμε έναν κόσμο γεμάτο διαφορετικότητες, γεμάτο ανθρώπους που μπορεί να συμφωνούν αλλά και να διαφωνούν με τη δική μας κοσμοθεωρία; Δεν θα 'ταν άσχημο να προσπαθούμε πού και πού να μπούμε στη θέση εκείνων που αγαπάμε, εκείνων που θεωρούμε φίλους μας! Ίσως αυτός να είναι και ο μόνος τρόπος για να υπάρξει εκείνη η πραγματική φιλία. Εκείνη που δεν περιορίζεται σε έναν ώμο για να κλαψεις, αλλά εξαπλώνεται σε ένα βαθύ δέσιμο ανάμεσα σε ανθρώπους που αποδέχονται ο ένας τον άλλον όπως ακριβώς είναι. ΥΓ: Σήμερα κάτι άλλαξε μέσα μου.