ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε νιώθω άσχημα. Όχι, το αντίθετο. Για την ακρίβεια δεν ξέρω τι νιώθω.Ακούω Phillip Glass και η ψυχή μου αφήνεται στις αλλόκοσμες αυτές νότες.Και τώρα θα έπρεπε να γράφω κάτι που θα σας έκανε να πείτε "ω, έχει δίκαιο" ή "ω, νιώθω κι εγώ τόσο χάλια". Αλλά δεν το κάνω.Γράφω απλά για να γράφω. Απλά γιατί μου αρέσει το γράψιμο.Τώρα κάτι σκυλιά κάνουν τον κακό χαμό έξω. Ποιος ξέρει γιατί γαβγίζουν;Θα έχουν τους λόγους τους. Εμείς γιατί φωνάζουμε άραγε κάθε μέρα; Περισσότερη λογική έχουμε; Είμαστε περίεργα ζώα. Στηρίζουμε όλη μας την ύπαρξη στις γνώμες των άλλων. Λογικό, ως ένα σημείο, επειδή είμαστε κοινωνικά όντα. Απλά, φτάνεις σε κάποια φάση, φίλε μου, που λες "μαλακία που δεν έζησα για μένα". Αυτό θέλω να προλάβω. Θέλω να μου φτάσει μία ζωή, να μη θέλω κι άλλη μία για να πατσίσω τούτη.Που λες, βαρέθηκα τους μικροαστούς. Ως ένα σημείο γελάω, επειδή έχουν πλάκα. Βλέπεις όλη τους την ύπαρξη και γελάς επειδή είναι γεμάτη αντιφάσεις. Αλλά προτιμώ τους αυθεντικούς ανθρώπους. Τους αληθινά καλούς, έξυπνους, και γενναιόδωρους ανθρώπους. Αυτούς που δε θα κρίνουν τους άλλους γι' αυτό που είναι, επειδή καταλαβαίνουν ότι αν το κάνουν, θα χάσουν και οι δύο. Και τώρα αναρωτιέστε γιατί συνεχίζετε να διαβάζετε τα ασυνάρτητα πράγματα που γράφω. Όντως, είναι άξιο απορίας. Μάλλον κάπου ταυτίζεστε, κάπου κάπου νιώθετε κι εσείς την ανάγκη να αφεθείτε σε ένα ταξίδι συνειρμών. Ή, και πάλι, όχι. Μπορεί να είμαι πολύ παρανοικός για τα γούστα σας...