ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 ετών από επαρχία.. δουλευα απο τα 17 καθως εχασα νωρις τον πατερα μου και η μητερα μου ποτε δεν δουλεψε λογω προβληματων υγειας.. αδερφια δεν εχω.. δυστυχώς ή ευτυχώς..Κατάφερα και πέρασα σε μια αξιόλογη σχολή σε άλλη πόλη όπυ φυσικά εστία δεν μου δώσανε γιατί δεν είχα μέσο έμαθα μετά...αναγκάστηκα παρότι ημουν και απο μονογονεικη οικογενεια να νοικιάσω μία τρύπα μπας και ξεφύγω από την μιζέρια σπουδάσω και έχω ένα καλύτερο μέλλον..Κατάφερα με γνωστό πάντα να βρώ μια τίμια δουλειά( καθώς ήμουν μια φυσιολογική κοπέλα και όχι η δίμετρη κοκκαλιάρα που πολλές φορές είναι και ξέκωλο..) και ημουν και φοβισμένη καθώς ήμουν υπεύθυνη του εαυτου μου αν συνέβαινε το οτιδήποτε μόνη έπρεπε να τα βγάλω πέρα.. δούλεψα καθ όλη την διάρκεια των σπουδών μου ... κατάφερα να πάρω πτυχίο με πάρα πολλές δυσκολίες και στερήσεις. υπήρχαν μέρες που όντως δεν είχα να φάω υπήρχαν μέρες που όντως δεν είχα ρεύμα.. υπήρχαν μέρες που δεν κοιμόμουν καθόλου για να προλάβω να είμαι εντάξει σε όλα..βέβαια αυτά κανείς δεν τα ήξερε ούτε καν η μητέρα μου .. για μια καλύτερη ζωη έλεγα. Αγαπάω πολύ αυτό που σπούδασα και το εκτιμώ πολύ περισσότερο από μια δουλεια του ποδαριου ξερωντας ποσο δυσκολη είναι.. τίποτα δεν φοβήθηκα.. έλεγα εγώ είμαι δυνατή θα τα καταφέρω όπως και να χει γιατί πρέπει και μου αξίζει.ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ?? Μια άνεργη που δεν μπορει να βρει δουλεια πουθενά γιατι δεν εχει η διμελής οικογένεια μου γνωστους "καλους" . Ούτε ως καθαρίστρια μπορώ να βρώ πόσο μάλλον σε αυτό που αγαπάω.Να φύγω εξωτερικό δεν μπορώ γιατί έχω την μητέρα μου... Βλέπετε εγώ δεν εχω τα λεφτά του μπαμπά ή της μαμάς, ούτε τις ευκαιρίες μιας κοινωνικά καλύτερης οικογένειας.... είχα τόση δύνατη μέσα μου , αλλά κουράστηκα .νιωθω αχρηστη . ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΙΩΘΩ ΟΛΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ.ΗΘΕΛΑ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΠΩ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!