15.1.2012 | 15:59
περιμένοντας...
Δε ξέρω αν θα έρθει ποτέ... δε ξέρω καν αν υπάρχει κάπου... όμως εγώ περιμένω...Εδώ και καιρό το σκέφτομαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά πάντα έρχεται η μέρα που νιώθεις αδύναμος να το συγκρατήσεις.Θέλω να ερωτευτώ... αληθινά, δυνατά, σαρωτικά.Να μη με νοιάζει τι μέρα είναι, ποιος μήνας είναι, ποια χρονιά.Να χαμογελάω κάθε φορά που θα τον σκέφτομαι, να πονάω κάθε φορά που δεν είναι δίπλα μου. Να με αγκαλιάζει και να νιώθω ασφαλής.Να νιώθω την καρδιά μου να χτυπά πιο δυνατά......δε ξέρω αν χτύπησε και ποτέ της. Ζει άραγε?Ζω εγώ άραγε?Όχι πως έχω παράπονο από τη ζωή μου... αυτή τη μισή, αλλά...Θα περιμένω πάντα για εκείνον τον ένα μεγάλο έρωτα. Ακόμα και αν αυτό με κάνει να μοιάζω περισσότερο με ηρωίδα βιβλίου, παρά με άνθρωπο κανονικό.Ακόμα και αν δεν έρθει όμως ποτέ, ας υπάρξει τουλάχιστον κάποιος που θα κάνει την καρδιά μου να δηλώσει παρουσία. Αρκεί και αυτό...Τ.Ν
