3.2.2016 | 02:32
Περιμένοντας το θαύμα...
Είναι η ζωή η ίδια που σε σε κάνει να ελπίζεις σε ένα θαύμα.Αν τα σκεφτείς με την λογική δεν έχεις ελπίδα.Αν κάνεις ότι τα συζητάς ;;; Φεύγουν όλοι μακρυά σου σαν να απειλείται η ζωή τους... Αυτός είναι ο ορισμός του σοβαρού προβλήματος. Σοβαρό πρόβλημα είναι αυτό που αν τολμήσεις να αναφέρεις θα εξαφανιστούν όλοι από γύρω σου.Όχι γιατί φοβούνται για τον εαυτό τους , αλλά γιατί είναι τόσο σκληρό που δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα για αυτό.... Εκεί λοιπόν έρχεται το μοναδικό αποκούμπι , η ελπίδα για ένα θαύμα.Το ξέρω ότι δεν θα συμβεί , ακόμα και να συμβεί είναι ήδη αργά , αλλά με κρατάει όρθιο να περιμένω την επόμενη μέρα. Είδα σε βίντεο αετούς να πετούν και να φοράνε κάμερες που καταγράφουν την πτήση τους ... θέλω μια δεύτερη ευκαιρία πάνω στην γη.Όχι σαν άνθρωπος , αλλά σαν αετός , έστω για μία μέρα . Μία μέρα σαν αετός θα είναι αρκετή για να διώξει όλη την θλίψη μιας ολόκληρης ζωής. Αξίζω μια μέρα ..... την αξίζεις και εσύ εκεί ψηλά που χαίρεσαι μέσα από την δική μας χαρά .Πάλεψαν τόσες ψυχές για να φτάσω να σου γράφω εγώ εδώ.Σε όλους αυτούς έδωσες από κάτι για να συνεχίσουν ... έδωσες μια ανάσα για να πάνε λίγο παραπέρα , για να φτάσουν να μεγαλώσουν , να κάνουν παιδιά , εγγόνια ... για να φτάσω να γεννηθώ εγώ ... Δεν θέλω να γυρίσει ο χρόνος πίσω , δεν μου έμεινε πολύς χρόνος μπροστά , ότι γράφτηκε στην ψυχή μου δεν θα ξεγράψει ποτέ ,δεν θέλω να ξεγράψει, δεν θέλω να μάθω γιατί , δεν με νοιάζει . Θέλω να πετάξω για μια μέρα , να χαρώ την θέα από ψηλά και να φτάσω εκεί στο δέντρο που ανέβαινα μικρός , να κάτσω στο ίδιο κλαδί , να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου και να θυμηθώ τότε παιδί... πόσο ασφαλής ήμουν εκεί πάνω στο κλαδί ... την αξίζω αυτήν την μέρα .... την αξίζεις και εσύ εκεί ψηλά ... ...την έχουμε και οι δύο ανάγκη... Αμήν.