ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το Σάββατο το βράδυ περίπου στις 10, κατέβαινα για μια απλή βόλτα με φίλους στο κέντρο της Αθήνας..Πήγαινα να πάρω το μετρό από Κατεχάκη και αυτό που αντίκρυσα, ήταν μπάτσους. Πολλούς μπάτσους παραταγμένους και από όλη τη Μεσογείων, πλησίαζαν ΑΠΕΙΡΟΙ χρυσαυγίτες. Οπλισμένοι, με σημαίες, ούρλιαζαν συνθήματα.. ΗΤΑΝ ΑΠΕΙΡΟΙ.Πρώτη φορά στη ζωή μου, τρόμαξα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σταματήσω, ούτε να ηρεμήσω.Κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες στο μετρό,με την ελπίδα ότι θα μπω μέσα σε ένα βαγόνι και θα ξεφύγω,και τότε ο υπεύθυνος του μετρό μας κράτησε στα εκδοτήρια γιατί οι αποβάθρες είχαν ξεχειλίσει από τους σιχαμένους χρυσαυγίτες.Φώναζαν συνθήματα και ήταν απειλητικοί.Προσπάθησαν να ρίξουν κάποιον στις ράγες, μπήκαν σε βαγόνια και τραμπούκιζαν τον κόσμο, φωνάζοντας τους να σηκωθούν για να κάτσουν εκείνοι, έδειχναν με χαμόγελα τους λοστούς και τα πτυσσόμενα και φαίνονταν ευτυχισμένοι, ένιωθαν πως έχουν την κυριαρχία του κόσμου ολόκληρου.Είδα να σπρώχνουν έναν αλλοδαπό και να τον χτυπάνε φωνάζοντας " Αλβανέ,εδώ θα γίνει ο τάφος σου", όπως επίσης και έναν άλλον,τον οποίον έσπρωξαν από τις σκάλες ενώ εκείνοι γελούσαν.Ένιωσα πως ζω στην χούντα.Και το γελοιότερο από όλα,ήταν πως η πλειοψηφία των σκουπιδιών αυτών (γιατί για μένα, δεν είναι άνθρωπος,αυτός που παραβιάζει την ελευθερία και την ηρεμία μου με τη βία), ήταν ΠΑΙΔΙΑ και πολλές γυναικες.Ντρέπομαι τόσο πολύ για την κατάντια της Αθήνας. Και αυτό δεν μαθεύτηκε πουθενά. Κανείς δεν πληροφόρησε ότι οι Χρυσαυγίτες έχουν πορεία ειρηνική με όπλα και αρβύλες με σίδερο στο κέντρο της Αθήνας, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν πανικό και φόβο στους άνθρωπους.Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα τρομαγμένα βλέμματα των υπολοίπων όταν έβλεπαν όλα αυτά.Μισώ τους κωλοφασίστες και το μόνο που εύχομαι ( καθώς εγώ δεν είμαι όπως αυτοί) είναι να ανοίξουν τα μάτια τους και κανένα βιβλίο και να ξυπνήσουν από την ατέλειωτη πλύση εγκεφάλου που τους έχουν κάνει οι άλλοι.Μέχρι να γίνει αυτό, εγώ θα αποφεύγω το κέντρο της Αθήνας, θα χάσω δηλαδή την ελευθερία μου,να χαίρομαι την πόλη μου, προκειμένου να μην περάσω ξανά το ίδιο σκηνικό φόβου που έζησα και είδα στα μάτια των γύρω.