ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι "προορισμένοι" για να γίνονται γονείς. Ενδεχομένως να ακούγεται πολύ ακραίο, ωστόσο, η καθημερινότητα το αποδεικνύει συνεχώς. Από μια άλλη άποψη βέβαια, καθώς λένε, γονιός δε γεννιέσαι. Γίνεσαι. Και το βρίσκω πολύ πιο "ορθό" το δεύτερο.Και φυσικά ο τέλειος γονιός δεν υπάρχει αφού συνεχώς μαθαίνεις και προχωράς μέσα από τα σφάλματα. Ουσιώδες κεφάλαιο αποτελεί το Γιατί φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί. Πόσο συνειδητή είναι αυτή η απόφαση κι αν όχι, πόσο συνειδητά δουλεύεις με αυτό το κομμάτι του εαυτού σου ως ενήλικας μετά τη γέννηση του παιδιού.Τελευταία, ολοένα και περισσότερο ακούω πως ένας πολύ διαδεδομένος λόγος επιλογής παιδιού είναι :"για να/μπας και σώσουμε την προβληματική συζυγική μας σχέση ".Θα το αφήσω ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ αν και μπαίνω σε τεράστιο πειρασμό...................................................(κι έχω πολλά τέτοια παραδείγματα γύρω μου). Τα σημαντικότερα προβλήματα πιστεύω πως προκύπτουν από την αδιαφορία των γονιών να αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών τους (και δεν αναφέρομαι στις υλικές), αφού ο περισσότερος χρόνο τους απορροφάται από προσωπικές φιλοδοξίες (τώρα που εργάζονται κατά κανόνα και οι άνδρες και οι γυναίκες), με αποτέλεσμα να επιλέγουν τον περισσότερο καιρό να ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ καθημερινά το παιδί τους σε ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης, εάν υπάρχει (με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα αυτό στη διαμόρφωση και την ανατροφή του παιδιού)ή να το ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ οι ίδιοι μπροστά σε μια τηλεόραση, Η/Υ,video game,κτλ. Κι αυτό γιατί στον ποιοτικό θεωρητικά εκείνο χρόνο που έχουν για να ασχοληθούν με τις ουσιώδεις ανάγκες του -και δεν αναφέρομαι στο καθημερινό διάβασμα του σχολείου-, εκείνοι είναι είτε κουρασμένοι είτε απηυδισμένοι από βιοτικές έγνοιες είτε ακόμη πολύ απασχολημένοι από προσωπικού τύπου προβλήματα. Οπότε, ακολουθώντας την κατά τον μέσο όρο "προσφιλή" μέθοδο ΜΠΟΥΚΩΝΟΥΝ το παιδί με ΥΛΗ κι έτσι καθησυχάζουν και καθαγιάζουν τη συνειδησούλα τους ότι κοπιάζουν και προσφέρουν "το ό,τι καλύτερο" στο παιδί τους ενώ ταυτόχρονα πετυχαίνουν να το έχουν σε μια μόνιμη, "ευχάριστη" ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ -ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ. Εναλλακτικά, χρησιμοποιούνται και οι "δοκιμασμένες" συνταγές της τσιρίδας-υστερίας αλλά και του εκφοβισμού όταν τα ενήλικα γονεΐκά αιτήματα δεν εισακούγονται από τα ήδη αδιάφορα παιδικά αυτάκια. Με μαθηματική ακρίβεια τώρα, τα παραπάνω αρκετά συχνά συμπληρώνονται ΑΠΟ ΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΒΙΑ.Εναλλακτικά πάλι υπάρχει και το μοντέλο "κάνε ό,τι θες αλλά φύγε μπελά από το κεφάλι μου", όπου εκεί ο όρος 'ελευθερία' μπλέκεται γλυκά-γλυκά με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ δημιουργώντας τερατόμορφα συμπεριφορικά μοντέλα....................... Άπειρα παραδείγματα μου έρχονται στο νου αλλά και ΠΑΛΙ θα αποφύγω τον πειρασμό να αναφερθώ.Όλα αυτά βέβαια είναι συνήθως (όχι ευτυχώς κατά κανόνα) απόρροια της ανατροφής και των βιωμένων αντιλήψεων του οικογενειακού υπόβαθρου του κάθε γονιού αλλά κυρίως αντανακλούν το δείκτη ωριμότητας του ίδιου του ενήλικα μέσα στον πιο μικρό πυρήνα.Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά κι απέριττα. Ας πω εγώ ένα "Αγάπη να Υπάρχει", έτσι να πλανάται στον αέρα,να βρίσκεται... κι ας ευχηθώ σε όλους τους γονείςΚαλή δύναμη&Να Τιμάτε τους Τίτλους σας γιατί αυτοί είναι οι Θησαυροί σας ;)