3.4.2013 | 03:00
Περμένω υπομονετικά...
Όπως το χαμένο καράβι στον ωκεανό περιμένει και ελπίζει ότι μια μέρα θα δει στεριά. Δεν γνωρίζει πόσο κοντά ή μακριά είναι, σε πόσο χρόνο θα φτάσει. Όλα τα καράβια όμως τη βρίσκουν κάποτε.Έτσι κι εγώ, περιμένω να φανεί στη ζωή μου η κοπέλα. Που θα με γουστάρει και θα τη γουστάρω. Που θα με θέλει γι αυτό που είμαι. Γιατί εγώ θα είμαι το καλύτερο παιδί και ποτέ δεν θα γκρινιάξω. θα κόψω και το κάπνισμα μόλις τη βρω. Καπνίζω για να ξεχνώ το γεγονός της μοναξιάς που με δέρνει. Γιατί μέχρι τώρα ζω τη μοναξιά μου. Λεφτά δεν έχω. Δεν θα μένουμε όμως μέσα, επειδή δεν παίζουν φράνγκα. Είμαι ρομαντικός τύπος εγώ! Η κοπελιά αυτή θα είναι πολύ τυχερή, γιατί μέσα μου έχω μια καρδιά-χρυσωρυχείο. Όσο θα είμαστε μαζί, εκείνη θα μπορεί να το σκάβει όσο θέλει και να παίρνει όσο συναισθηματικό χρυσάφι θέλει! Νιώθω ότι έχω πολλά να δώσω. Και παρακαλώ πολύ να μου γαμήσει το μυαλό! Να μη σκέφτομαι άλλα, μόνο εκείνη! Είμαι ένα αγόρι, μια χαρά παιδί δηλαδή, στα 23. Ακόμα τίποτα στον ορίζοντα...