25.3.2016 | 15:54
Περνούσε
η εθνοφυλακή στην παρέλαση τραγουδώντας, με τέτοια πυγμή, δυναμισμο και ευαισθησία ταυτόχρονα και με περιέλουσε κρύος ιδρώτας και τα μηνύματα ηταν τοσο βαθειά και αγαπώ την πατρίδα μου και θέλω ελευθερία για παντα και ειμαι ευγνώμων για όσους πάλεψαν για να την εχω εγώ αλλα σκέφτομαι τον πόλεμο και γιατι υπάρχει και γιατι πρέπει να υπάρχει στρατός και γιατι αφου ολοι ειμαστε άνθρωποι δεν μπορούμε να ζούμε με Ειρήνη και λιγο απελπίζομαι και φοβάμαι κιολας και ολα αυτα που γίνονται ειναι πολλα για να τα αντέξει μια ψυχή και ισως φταιει που ειμαι παιδι ακομα και ειμαι ονειροπολα και απαιτητική και θέλω να οικοδόμησω απο την αρχή τον κόσμο, ισως ειναι ο χαρακτήρας μου που φταιει. Ισως μου περασει γιατι φταιει η ηλικία. Ισως ομως φταίω εγώ. Ίσως εσύ. Ίσως αυτοί. Ίσως όλοι. Όχι ισως. Σιγουρα ολοι.