ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να εδώ κάθομαι στο γραφείο μου, μόνη μου.Αναρωτιέμαι για ακόμα μια φορά.Πες μου μαμά τι φταίει που δεν έχω αγόρι;Τα λίγα παραπανίσια μου κιλά; Το ότι είμαι ντροπαλή; Το ότι δεν τρίβομαι σε όλους; Το ότι δεν επιδιώκω να με γουστάρουν όλοι οι άντρες αλλά θέλω έναν απλά να με αγαπά;Δεν είμαι αυτή που θα σε παίξει. Δεν είμαι αυτή που θα σου φερθεί σαν σκύλα για να σε δέσει; Eίμαι μια απλή φοιτήτρια στα 21 μακριά από την οικογένειά της και τους πραγματικούς της φίλους.Είμαι μια απλή κοπέλα που αναζητάει μια αγκαλιά τα βράδια που είναι δύσκολα, τα βράδια που βουλιάζει.Δεν είμαι ντίβα, δεν είμαι γκλαμουρους, δεν κάνω 2 ώρες να ετοιμαστώ.Έχω ψεγάδια στο κορμί μου, ψεγάδια στο πρόσωπό μου, ψεγάδια στο χαρακτήρα μου.Έχω ανασφάλειες, παραξενιές, δυσκολίες.Αλλά ξέρω να αγαπάω ρε πούστη μου.Ξέρω να δίνω τα πάντα, σε ανθρώπους που αξίζουν.Πού είσαι;Γιατί δεν με βλέπεις;Είμαι τόσο αόρατη;Δεν θέλω μια γλάστρα να κυκλοφορώ. Θέλω ένα χέρι να κρατήσω. Μια βόλτα βραδινή. Ένα καλημέρα.Πες μου μαμά.Δεν αξίζω να είμαι ευτυχισμένη;Πες μου μαμά...δεν είμαι όμορφη αρκετά εγώ;Πες μου μαμά...δεν είμαι καλή κοπέλα;Πες μου μαμά...γιατί κουράστηκα να κλαίω.Γιατί κουράστηκα να σε παίρνω στις 3 τα ξημερώματα για να σου πω πως με πνίγει το 2άρι που μου νοίκιασες.Γιατί κουράστηκα να σε παίρνω στις 4 τα ξημερώματα για να σου πω πως δεν αντέχω άλλο εδώ μαμά.Δεν θέλω πρίγκηπα μαμά. Θέλω έναν άνθρωπο να ενώσουμε τις παραξενιές μας και να φτιάξουμε συνήθειες.Είμαι μόνη μου μαμά.Τι φταίω που δεν είμαι σαν τις άλλες μαμά... γιατί μ'εκανες τόσο...λιγομίλητη και ντροπαλή; Γιατί μ'έκανες τόσο ανασφαλή...Μακάρι να έβλεπες άγνωστε πως εγώ δεν θέλω να έχεις αυτοκίνητο και λεφτά, δεν θέλω να με πηγαίνεις στα καλύτερα μαγαζιά ούτε να μου κάνεις δώρα, δεν θέλω να ντύνεσαι στην τρίχα... θέλω να σε παίρνω το βράδυ να περπατάμε δίπλα στη θάλασσα..