ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα πράγμα (λέμε τώρα)με ταλανίζει καθώς απολαμβάνω το θαλασσινό αεράκι και τον hellenic sun..Γιατί οι άνθρωποι να μην μπορούμε να συγχρονιστούμε σε αυτή τη ζωή; Γιατί να γίνονται όλα με χρονοκαθυστέρηση;Πχ:Εσύ γουστάρεις εκείνον,τρως κόλλημα,τον ερωτεύεσαι,τα δίνεις όλα,αυτός χαλαρός και σχετικά αδιάφορος,απολαμβάνει την καρδιά που του δίνεις απλόχερα και του λες και ευχαριστώ..Και όταν,με τον καιρό(τον πολύ καιρό,εκεί που φτάνεις στο μη χειρότερα δηλ.),προχωράς και βρίσκεις Εκείνον,τον ιδανικό,που σου γιατρεύει όλες τις πληγές,σου συμπληρώνει τα κενά και ευχαριστεί κάθε μέρα το θεό που σε έχει,τσουπ!το μυρίζεται ο διάβολος ο άλλος ότι έχεις πλέον κατασταλάξει αλλού και καρφάκι δεν σου καίγεται,και αρχίζει τα τηλέφωνα,τις εκδηλώσεις αγάπης,το πόσο ηλίθια φέρθηκε πριν 100 χρόνια και να χτυπιέται κάτω σαν το χταπόδι..Πέταξε το πουλάκι αγαπητέ,εντάξει δεν λέω,η γυναικεία ματαιοδοξία τονώνεται όταν επαληθεύεται-έστω κ καθυστερημένα-αλλά ως εκεί..τι είναι κύριε η καρδιά;λεωφορείο;ανέβα κατέβα και το σταματάς όπου θέλεις;;! Jamais!!! Ας άνοιγες τα στραβά σου να 'δεις' όταν έπρεπε,όταν οι συνθήκες ήταν καθ'όλα στρωμένες με ρόδα και τα λουλούδια ανθίζαν!!Γι'αυτό το μήνυμα είναι ένα φίλοι μου και πάει κάπως έτσι:μην αναλώνεις τον όμορφο εαυτούλη σου σε αδιέξοδες και αρρωστημένες καταστάσεις,η ζωή είναι μικρή για να σπαταλήσεις άδικα όλες αυτές τις ώρες,μέρες,συναισθήματα και ζόρια και πόσο μάλλον για κάποιον που δεν τα εκτιμά και εν τέλει δεν τα αξίζει..Υπάρχουν εκεί έξω τόσα ωραία πράγματα και καρδιές που αξίζουν! Φιλιάαααααα παίδες#