ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε και λέμε, εχω την original πεθερά μητέρα του αρρωβανιαστκου μου, ειναι αφελής στον κοςμο της κ δεν είδα καμία βοήθεια, μένει μακριά αλλα κ όταν ήρθε να μας δει ζαλάδα έφερε, έχουμε καθημερινοτητα δυςκολη, νέοι μόνοι μας, ανησυχία με το μωρο κλπ κ παίρνει κ λέει στο δικό μου τις δικές της χαζομάρες κ τον απαςχολει αντί να πάρει τον άλλο Γιόκα που έχει άπλετο χρόνο. Μετά εχω την αδερφή της πεθεράς, πεθερά ν1 δηλαδή τη θεία του, υποτίθεται ημαςταν πιο κοντά λογω οτι ειναι πιο νέα με περνάει 12 χρόνια, της εκανα τραπέζια τη λυπομουν γιατί ζει μακριά απο την οικογένεια της προςωρινα λογω εργαςιας την ένιωθα κοντά μου και ξαφνικά όταν γέννησα το παιδί μας άφαντη, με το ζόρι ήρθε να μας δει επειδή εμείς την πήραμε τηλ να δούμε τι κάνει και ήρθε με ζάλισε με τα δικά της, θυμόταν οτι αυτή όταν γεννηςε δεν μπορούσε να χαρεί τη μητρότητα γιατί έμενε με την πεθερά της, μου μαυριςε τη ψυχή λεχώνα εγω, της βάλαμε να φάει κ δεν σηκωςε ούτε το πιάτο της απο το τραπέζι, εγω με ενα μωράκι να θηλάζω κι αυτή να μην καταλαβαίνει οτι μετά απο 5 ώρες επιςκεψη έπρεπε να φύγει, να πρέπει να βγάλω στήθος να ταΐσω το μωρο και να βάζει συνομιλία με τον αντρα της με κάμερα, δεν είπε χρειάζεσαι κάτι μια βοήθεια; Να σου βάλω ενα νερό; Επίτηδες δε της έστειλα κ δεν πήρε τηλ δυο μήνες να δει τι κάνουμε. Μόνο συνάντησε τυχαία τον αρραβωνιαστικό μου κ ανιψιό της κ προσπαθούσε να τον χτυπήσει στο φιλότιμο να πάει ξημερώματα μετά τη δουλειά του εξαντλημένος να την πάρει απο το αεροδρόμιο 100 χλμ, για να μην περιμένει τρεις ώρες το λεωφορείο αλλα να έρθει σαν κιουρια με αμάξι ενω ξέρει οτι είμαι μονη αν γίνει κάτι χτυπά ξύλο με το μωρο μένω μακριά απο τους δικούς μου και δεν οδηγάω κ ενω ο δικός μου θα ηταν άυπνος να βγει στην εθνική! εχω και την νύφη τους τη γυναίκα του θείου του, πεθερά ν3 που βριςκει όλο δικαιολογίες να μην έχει σχέσεις μαζί μας, δε με χαλάει ιδιαίτερα γιατί ειναι φωνακλάδες και περίεργοι, ρωτάνε ποςο αγοραςαμε το ενα κ το άλλο και τέτοια περίεργα αλλα όταν χρειάζεται κάτι στέλνει ενα μήνυμα στο φεις πρώτα με καρδούλες να με καλοπιάσει κ καπάκια παίρνει ο θείος τηλ τον δικό μας να του ζητήσουν χαρες. Συμπέρασμα η μητέρα του ειναι καλόκαρδη αλλα περιορισμένης ευθύνης θα περίμενα περιςςοτερα όμως δε μου έταξε κάτι δεν απογοητεύομαι. Καταβαθως την αγαπώ γιατί ειναι η μάνα του, οτι καλα έχει του τα εδωςε , οτι κακά έχει σιχτιριζω απο μεσα μου οτι αυτή δεν τον ανέθρεψε σωστά σε δυο τρία σημεία κι αυτή φταίει αλλα δεν πειράζει θα του μάθω εγω τα βαςικα που δε γνωρίζει όπως μου έχει διδάξει κ μένα πράγματα που δεν έμαθα απο το σπίτι μου. Η θεία ν1 με πλήγωσε με την αδιαφορία της, νόμιζα οτι ήμασταν κοντά κ νιώθω οτι λογω δικών της ψυχολογικών δε θέλει να χαρεί με τη χαρά μου, να περαςω κι εγω δυςκολα σαν αυτή, κάτι τέτοιο κι ετςι απομακρύνθηκε με τον ερχομό του μωρού μας και κοιτάει μόνο την πάρτη της. Η άλλη θεία ν2 κ ο θείος του ειναι συμφεντορολογοι αλλα ηταν προβλεπόμενο. Τους ξέραμε οτι ειναι τέτοιοι, δε στεναχωρέθηκα. Αλλα με την άλλη όχι μόνο στεναχωρέθηκα αλλα μετανιώνω τις ώρες που σπατάλησα να της δώσω απο τον προσωπικό μου χρόνο έγκυος κ κουρασμένη τότε, γιατί ήθελα αλήθεια την παρέα της μια δυο ώρες να τα πουμε όταν έβλεπα οτι δεν έφευγε παρόλο που είχα πράγματα να κάνω η σαν νέα παιδιά θα μπορουςαμε να χάρουμε τα ρεπό μας μόνοι επειδή έδειχνε να θέλει να κάτσει κι άλλο δε τη διώχναμε αλλα βγάζαμε να μαγειρέψουμε κ της λέγαμε να κάτσει, αλλάζαμε σχέδια για εκείνη επειδή δεν ήθελε πχ να πάμε κάπου όλοι μαζί γιατί δεν ήθελε να ξοδέψει αλλα ούτε κ να την κεραςουμε ενα καφέ ήθελε γιατί ειναι κ περήφανη υποτίθεται. Τελικά κατάλαβα οτι απλώς δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει και βρήκε εμάς τον ανιψιό για χαρες κ μένα να της ανοίγω το σπίτι γιατί μένει σε δωμάτιο μαζί με άλλους εργαζόμενους για να νιώσει οτι έχει οικογένεια κ λίγο άνετα, να ξεφύγει απο την καθημερινότητα της, όποτε γουςταρε Κι όπως γούσταρε. Χαρακτηριστικά όταν την πήραμε τηλ επειδή μια εβδομάδα αφου γέννησα δεν πήρε τηλ, μονάχα είπε συγχαρητήρια με μήνυμα, το πρώτο που ρώτησε ηταν αν θα ψήναμε να έφερνε κι αυτή καμία μπυρα κ λίγο κρέας για τ ψηςιμο. Ούτε πως είμαι η πως ειναι το μωρο, ήμουν στον καναπέ με ράμματα κ νόμιζε οτι ηταν σωστό να ψήνει αυτή έξω κ να πίνει τη μπυρα της κι εγω μεσα μονη να περιμένω να μου φέρουν το μεζέ; Λίγο παρέα ήθελα κ κουβέντα. Μετά ήρθε κι όπως είπα ηταν πολυ αδιάκριτη ενοχλητική κ καθόλου δεν την ενδιέφερε να ακούσει πως γέννησα τι έγινε με τ μωρο μας κλπ. Μάλιστα έκανε κ τις παρατηρήσεις της, κρατά ετσι το μωρο κ όχι αλλιώς κ μη το κανεις ετσι αυτό η το άλλο με το που μπήκε μεσα στο σπίτι! Ετσι στη φέρνουν αυτοί που πάντα νομίζεις οτι σε νοιάζονται πιο πολυ, που τρέχεις γι αυτούς, δίνεις το χρόνο σου, που τους ταΐζεις τους κερνάς κι αυτοί τα λεφτακια τους τα βάζουν κάτω απο το στρώμα το παίζουν μόνο θύματα κ καταβαθως δεν νοιάζονται νομίζουν οτι τα έχεις όλα λυμένα κ έχουν ενα ύφος " τι ανάγκη έχεις τώρα εσυ". Επειδή δεν κλαφτηκα κ επειδή προσπαθουςα να είμαι αισιόδοξη ακόμη κ στα πιο δύσκολα μας δεν πάει να πει οτι δεν περίμενα λίγο ευαισθησία κ ενδιαφέρον. Δεν τους λυπάμαι πια κ πήρε πρέφα κ ο δικός μου κ δε τους λυπάται επίσης. Ούτε αυτοί τον λυπήθηκαν όταν είχαμε προβλήματα ούτε χάρηκαν με τη χαρά του. Αλλα εχω πίκρα.. Απο εδώ κ στο εξής μόνο η οικογένεια μου. Δυο τύποι οικογένειας υπάρχουν αυτή στην οποία είσαι παιδί κι αυτή που είσαι γονιός,τέλος. Αγαπώ κ θα σεβαστώ τη μάνα του με όρια, είμαστε τα παιδιά της. Αλλα θα αγαπώ κ θα βάλω πάνω απο όλα την οικογένεια μου για το παιδί μου. Όλοι οι τριγύρω ειναι μόνο για το συμφέρον κ τη λέξη οικογένεια την έχουν καραμέλα να σε χτυπάνε στο φιλότιμο. Απο πίσω ζήλεια ανταγωνισμός και μοχθηρία!