ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.4.2014 | 16:17

Πεζοπορία

Εχθές έκανα πεζοπορία, τι πεζοπορια δηλαδη, ορειβασία ήταν. Ξεκινήσαμε από τις 09:00 και ήδη άρχιζα να κουράζομαι στην αναβαση. Το πάλεψα όμως και έφτασα μέχρι την κορυφή με υψόμετρο 1460μ. Σε κάποια φάση όπως ανέβαίνα και ήταν κατακόρυφο, είχε μόνο χώμα και τίποτα αλλο, όσο προσπαθούσα να ανέβω τα πόδια μου γλυστρούσαν και ξάπλωσα κυριολεκτικά πάνω στο χώμα και το είχα αγκαλιάσει μην μπορώντας να κάνω τίποτα, όσο κι αν η άλλη με τραβούσε να ανέβω ενώ εγώ γλυστρούσα και την έπερνα μαζί μου. Μετά σιγα σιγα έπεφτα και λέω "πάει αύτο ήταν θα σκοτωθώ" και δεν υπήρχε κανενας απο πισω μου, μετά τσουπ εμφανίζεται ένας στο τσακ που με βλεπει να πεφτω και έρχεται γρήγορα να με σπρώξει και ευτυχώς ανέβηκα. Τελοσπάντων, αφού φτάσαμε στην κορυφή καθήσαμε να φάμε κτλ, ήρθε και η ώρα της κατάβασης. Παιδιά, ομολογώ ότι έκλαψα γιατί ήμουν σίγουρη πως δεν θα τα κατάφερνα. Ήμουν σίγουρη πως η κατάβαση στην πορεία που θα ακολουθούσαν θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη για μένα. Και δυστυχώς είχα απόλυτο δίκιο. Τελικά υπήρχαν μόνο βράχια και απο κάτω τι ίδιο κατακόρυφα, και κάναμε ορειβασία. Δεν μιλούσα καθόλου ούτε ήθελα να μου μιλάνε γιατι αποσυντονιζόμουν και παρπατούσα. Το χειρότερο ηταν η βροχή, φοβόμασταν μην μας πιάσει γιατι μετά τα πάγματα θα δυσκολεύονταν. Ευτυχώς μας έπιασε ένα τέταρτο πριν φτάσουμε στο δρόμο. Τελειώσαμε κατά τις 17:00 και φυσικά ήμουν η τελευταία από όλους, ευτυχώς όχι μόνη, είχα και την βοήθεια του ενός αρχηγού της ομάδας, αν δεν ήταν αυτός δεν θα σας έγραφα τωρα.ΥΓ 1: Κατά την κατάβαση με έπιασε ένας πόνος στην δεξιά πλευρά του στέρνου και έφτανε μέχρι τη μέση και δεν μπορόυσα να πάρω βαθιες ανάσες, το οποίο το έχω ακόμα. Πρέπει να ανησυχώ; Θα ζήσω γιατρέ;ΥΓ 2: Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έκανα κάτι τέτοιο και δεν είχα τον κατάλληλο εξοπλησμό (κυρίως για τα παπούτσια γι αυτό και γλυστρούσα σε κάθε μου βημα). Είμαι 25, 165 55 κιλά,αγύμναστη και μη καπνίστρια. Αν και είχαν πει ότι ήταν θα κάναμε εύκολη διαδρομή και γι αυτο δέχτηκα αλλά τελικά στο τέλος το άλλαξαν χωρις να γνωρίζουμε τίποτα.ΥΓ 3: Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ήταν μόνο 35+ και ήμουν η μόνη νέα στην παρέα.ΥΓ 4: Όπως μου είπε ο αρχηγός, αυτό μπορεί να βοήθησει και στην προσωπικότητα του ανθρώπου να αποκτήσει θάρρος, αυτοπεποιθηση, αποφασιστηκότητα, υπευθυνότητα. Πράγμα που είδε ότι οντως είχα έλλειψη. ΥΓ 5: Αποκλείεται να ξανακάνω κάτι παρόμοιο, εκτός αν με "κορροιδέψουν" και την πατήσω πάλι. Δεν είναι αυτά για μένα, αν και μένω σε χωριό μάλλον είμαι city girl.ΥΓ 6: Σόρρυ για το κατεβατό αλλά ήθελα να μοιρατώ την εμπειρία μου μαζί σας.Και τώρα νιώθω σαν να με έχουν ξυλοκοπήσει. Αχ, τι μου μελε να παθω.
 
 
 
 
Scroll to top icon