Κοπέλα μου σε καταλαβαίνω.Ολοι οι ευαίσθητοι άνθρωποι και αυτοί που αγάπησαν πολύ ήρθαν κάποτε στη θέση σου.Ο τρόπος να ξεφύγεις είναι να σταματήσεις να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις.Μπορεις!Δεν είναι αυτός ο έρωτας σου.Αν ήταν θα είχε μείνει.Μην αναλωνεσαι στη σκέψη παλιών ευχαριστων στιγμών.Θα φτιάξεις καινούριες. βάλε τη λογική μπροστά και θυμήσου τους λόγους που τελείωσε.Να παλεύεις κάθε μέρα να το ξεπεράσεις και θα το ξεπεράσει . φώναξε κλάψε σκισε ενθύμια. Μην παραδοθείς μόνο γιατί η ζωή είναι μοναδική.
28.11.2016 | 02:11
Το πήρα απόφαση...
Δεν θα'ρθεις πια.Έτσι λέω τουλάχιστον στον εαυτό μου και τον ξεγελώ για να σπρώχνει με κάποιο τρόπο, την κάθε μέρα του.Ας πούμε ότι εκ του αποτελέσματος πιάνει.Στην πραγματικότητα όμως,σαν παρατηρητής κοιτώ τις μέρες μου,τους μήνες,τα χρόνια,να κυλάνε χωρίς εσένα.Ναι,ξέρω θα μου πείτε πως η ζωή είναι μικρή κι αυτό που μετράει είναι να ζεις την κάθε στιγμή της. Είδατε,πως το γνωρίζω το ποίημα;Επί της ουσίας τώρα,έχει συμβεί σε κάποιον σας,χρόνια μετά τον χωρισμό να ζει σαν να μην τέλειωσε ποτέ,τίποτα μέσα του, με ό,τι συνεπάγεται φυσικά αυτό για την καθημερινότητά του;Ευχαριστώ όσους απαντήσουν.
2
