ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετά από πολλές απογοητεύσεις απο φιλίες,τώρα μόνη πια συνεχίζω.Ξέρω πως φταίω αλλα δεν έχω πια δυνάμεις να κάνω πράγματα,ούτε βόλτες θέλω να πηγαίνω.Δεν έχω φίλους,απο επιλογή,κάνοντας παρέα με λάθος άτομα με έκανε ακόμα πιο δυστυχισμένη.Δεν έχω το κουράγιο να ακούω την άλλη να κλαίγεται επειδή,ενώ έχει 10 ζευγάρια παπούτσια ,θέλει κι άλλα.Εδώ που είμαι δεν μπορώ να δικτυωθώ.Παρατάω τη σχολή μου που μου προκαλεί κατάθλιψη,οι συνθήκες είναι απαράδεκτες και δεν αντέχω.Έκανα τα χαρτιά μου για μια σχολή στο εξωτερικό,είναι η τελευταία μου ελπίδα.Υπάρχουν τόσες άσχημες αναμνήσεις σε αυτό το μέρος,πνίγομαι,θολώνω.Θέλω να κάνω μια νέα αρχή,με μια σχολή που μου αρέσει και να γνωρίσω ανθρώπους ευαίσθητους,να μαθαίνω απ'αυτούς και να τους θαυμάζω!Μακάρι...