ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά δε ξέρω τι να κάνω. Χωρίσαμε ύστερα από μακροχρόνια σχέση. Έχει πλέον έξι μήνες. Μιλάμε αραιά και που. Στην αρχή με σεξουαλικά υπονοούμενα,μετά ανθρώπινο ενδιαφέρον..αυτός λέει ότι του τελείωσε, ότι δε μπορεί να έχει σχέση αλλά επιμένει στο σεξ. Εγώ πάλι συνεχίζω τη ζωή μου, δεν έχω πάει παρακάτω αλλά το μυαλό μου είναι εκεί. Οπότε επιστρέφει,με γυρίζει και εμένα πίσω. Για μια μέρα τουλάχιστον θα είμαι χάλια ψυχολογικά. Ξαναζώ το πένθος. Οπότε μιλάμε ακόμη και για άσχετο λογο, νιώθω πως είναι κρίμα που χωρίσαμε, πως ταιριάζουμε,πως μιλαμε με τις ώρες αν να μην έγινε τίποτα. Και μετά σιωπή. Δεν πρέπει να είμαστε μαζί, το ξέρω. Δεν είναι ιδανική σχέση, δεν ήμασταν καλά τελευταία. Δε ξέρω αν μπορώ να τον εμπιστευτώ ξανά με την συμπεριφορά του. Όμως με γυρίζει πισω. Και εγώ τον πιστεύω. Πάλι μιλάω μαζί του,πάλι δέχομαι να βρεθούμε.. γιατί δεν βρίσκω δύναμη; Γιατί υποτιμώ τον εαυτό μου; Θεωρώ πως είναι κρίμα να χωρίσουμε. Ζω με την ελπίδα. Αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι να περασουν χρόνια έτσι και εγώ να μείνω κολλημένη χωρίς αυτόν ξανά.