11.12.2014 | 03:10
πλατωνικό
Ομολογω οτι το μεγαλυτερο μου σκαλωμα το εφαγα με εναν ανθρωπο που δεν γνωρισα ποτε απο κοντα.Που δεν ακουσα ποτε την φωνη του,δεν ειδα ποτε τα ματια του απο κοντα.Ομως μπορεσα να δω το μεσα σου οσο και αν δε μ αφηνες.Ποτε δεν πιστευα πως θα αγγιζε την ψυχη μου και το μυαλο μου καποιος παντελως ξενος.Με εμαθες και σε εμαθα τοσο καλα πολυ συντομα αν και οι δυο ημασταν απιστευτα καχυποπτοι και κρατουσαμε πολλα για μας.Μοιαζουμε πολυ.Εγωιστες και μαλλον κομπλεξικοι που το βαφτισαμε αξιοπρεπεια.Σε ευχαριστω που μου εδειξες οτι υπαρχει αυτο που ψαχνω.Μακαρι να γνωριζομασταν υπο αλλες συνθηκες.Δεν θα σε ξεχασω ποτε.Παντα θα υπαρχεις στο μυαλο μου ως η μεγαλυτερη και ανολοκληρωτη μου καυλα..Ας ειναι.