ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκανα οικοιγενεια στα 20.Απο εναν νεανικο ερωτα πιστεψα οτι βρεικα τον ανθρωπο που αγγειζε τον ψυχικο μου κοσμο και το αποφασισα.Παροτι υπηρχαν καποια δειγματα ανωριμοτητας της πιστεψα πως ειταν λογω της ηλικιας και θεμα χρονου.Μετα και την γενηση του δευτερου παιδιου μας εζησα την ταπεινωση της απιστιας και τις συναιπειες που ειταν οδυνηρες .Απο τοτε αλαξε ολη μου η ζωη αλαξε ο ψυχισμος μου και ο χαρακτηρας μου.Απομονοθηκα και απο ντροπη εχασα ολους τους φιλους και ολους τους συγγενεις.Ο εγωισμος μου και η υπερηφανεια δεν με επετρεψαν να συνεχεισω να τους βλεπω στα ματια και να νοιωθω κατωτερος τους για αυτο που μου συνεβει.Απομονωθηκα και κλειστικα στον εαυτο μου κυριολεκτικα διαγραφωντας ολη την ζωη μου μεχρι εκεινη την ηλικια δηλαδη διεγραψα ενα μεγαλο κοματι της ζωης μου.Ομως δεν μπορεσα να διεγραψω και την ιδια .Σημερα τριαντα χρονια μετα ειμε μαζι της με τρια παιδια και δυο εγγονια .Χωρις παρομοια γεγονοτα εγω ζω μεχρι σημερα με τα λαθη μου εκεινα που με οδηγησαν στην απολυτη απομονοση.Ειμε μονος οπως τοτε και η μοναξια αυτη με οδηγει συχνα σε εκεινον τον εφιαλτη .Ποτε ξανα δεν μπορεσα να αποκαταστησω ολα οσα εχασα τοτε ουτε φιλους ουτε συγγενεις αλλα ουτε και την απολυτη ψυχικη μου ηρεμια.Δυστιχως για μενα δεν μπορεσα να δεχθω ουτε τον δικο της κοσμο που διημουργησε στην δειαρκεια της ζωης .Εμεινα θεατης της και σημερα ειμε περισοτερο μονος απο ποτε αλοτε.Δεν ξερω να πω αν τελικα οι επιλογες μου ειταν σωστες η λαθος ξερω ομως οτι ουσιαστικα τιμωρισα σκληρα τον εαυτο μου για οτι μου συνεβει.Δεν ξερω αν αξιζε να θυσιασω τα παντα για να κρατησω ορθια την οικογενεια και λυπαμε που δεν το ξερω μετα απο μια ζωη