Πολύ όμορφο ποίημα.
13.5.2020 | 22:25
POESIA#2
Μετά από λίγο μαθαίνειςτην ανεπαίσθητη διαφοράανάμεσα στο να κρατάς το χέρικαι να αλυσοδένεις μια ψυχή.Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαιΚαι συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλειαΚαι αρχίζεις να μαθαίνειςπως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαιαΚαι τα δώρα δεν είναι υποσχέσειςΚαι αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σουμε το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχταΜε τη χάρη μιας γυναίκαςκαι όχι με τη θλίψη ενός παιδιούΚαι μαθαίνεις να φτιάχνειςόλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,γιατί το έδαφος του Αύριοείναι πολύ ανασφαλές για σχέδια…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπονα γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιουμπορεί να σου κάνει κακό.Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύΑντί να περιμένεις κάποιοννα σου φέρει λουλούδιαΚαι μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξειςΚαι ότι, αλήθεια, έχεις δύναμηΚαι ότι, αλήθεια, αξίζειςΚαι μαθαίνεις… μαθαίνεις…με κάθε αντίο μαθαίνειςΧόρχε Λουίς Μπόρχες
1