ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρόνων και θα μπω στο τέταρτο έτος της σχολής μου. (έχω κερδίσει χρονιά)Και μιας και σιγά-σιγά τελειώνω αναρωτιέμαι και σκέφτομαι ποιο θα είναι το μέλλον μουΚαι δεν ξέρω πραγματικά τι να απαντήσω στον εαυτό μου. Λογικά θα κάνω κάποιο μεταπτυχιακό και παράλληλα θα πιάσω και μια δουλειά γιατί δεν θέλω να με συντηρούν οι γονείς μου. Έτσι το έχω σκεφτεί δηλαδή. Και μετά το μεταπτυχιακό τι; Θα βρω κάποια δουλειά σχετικά με το αντικείμενο των σπουδών μου; Μου φαίνονται ελάχιστες οι πιθανότητες. Να φύγω για το εξωτερικό; Δεν θα το ήθελα. Βασικά, δεν ξέρω για ποιο πούστη λόγο σπουδάζουμε και καταβάλλουμε σωματική,πνευματική και οικονομική (των γονιών μας,οι περισσότεροι) δύναμη για να καταλήγουμε να παίρνουμε ένα πτυχίο που οι μισοί ήταν αυτό που θέλαμε και που οι άλλοι μισοί δεν θέλαμε ούτε τη σχολή και που όλοι μαζί θα ψάχνουμε για δουλειά και είτε δεν θα βρίσκουμε τίποτα που να σχετίζεται με αυτό που σπουδάσαμε είτε θα βρούμε αλλά με μισθό πιο κάτω και από το βασικό. Ωραία ζωή. Ελλάδα με απογοήτευσες!ΥΓ. Ήμουν το πιο αισιόδοξο κορίτσι,που τα έβλεπε όλα ροζ και ρόδινα, Κάποτε.