ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 30+ και θα σας πω συντόμως την ιστορία μου. Είμαι άνεργη, με ελάχιστα χρήματα στην άκρη που δεν φτάνουν για μια βδομάδα και μένω ακόμη στο πατρικό. Έχω σταθερό σοβαρό δεσμό χρόνια. Εκείνος δουλεύει εποχιακά και βρήκε μάλιστα μετά από χρόνια ανεργίας ( έψαχνε και πόρτες κλειστές). Η καθημερινότητά μου είναι ίδια και βαρετή. Καθαρίζω το σπίτι, μαγειρεύω, κουβαλάω ψώνια και γενικά βοηθώ τους γονείς μου. Πολλές φορές με κουράζει και η διαμονή μου εκεί, νιώθω σαν υπηρέτρια. Κάποιες φορές υπάρχουν και συγκρούσεις που αν είχα χρήματα θα έφευγα. Δεν με παίρνουν σε δουλειές που βρίσκω γιατί δεν έχω την ανάλογη προϋπηρεσία. Γνωστούς δεν έχω να με βοηθήσουν και ούτε φίλους να μου σταθούν. Αναρωτιέμαι αν θα παντρευτώ, αν θα γίνω μητέρα και γενικά τι θα απογίνω στο μέλλον μου. Οι γονείς δεν θα μας συντηρούν για πάντα. Εξάλλου τα βγάζουμε και δύσκολα με τη σύνταξη του πατέρα μου. Δεν είμαι ανεξάρτητη οικονομικά και ντρέπομαι για αυτό. Βοηθάω με το δικό μου τρόπο αλλά νιώθω πάλι κενή και άδεια. Πώς θα φτιάξουμε το δικό μας σπιτικό; Παρότι έχω βρει ένα σωστό άνθρωπο στη ζωή μου δεν νιώθω οικονομική ασφάλεια γιατί τα βγάζει δύσκολα πέρα και εκείνος και απλά ξεχρεώνει τα δανεικά του. Εξάλλου θα ήθελα και γω να συνεισφέρω και να δουλεύουμε και οι δύο για να πάμε στο χώρο μας. Περνάνε τα χρόνια και υπάρχει στασιμότητα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κοπέλα με το ίδιο πρόβλημα. Ανησυχώ για το μέλλον μου. Φοβάμαι μήπως καταλήξω κάπου άστεγη αργότερα. Υπάρχουν στιγμές που δίνω κουράγιο στον εαυτό μου και λέω πως κάτι θα γίνει και θα αλλάξει αλλά δυστυχώς κρατάει για λίγο. Πέφτω πάλι στη θλίψη, στο κλάμα, στην απογοήτευση και στο θυμό. Ευχαριστώ που το διαβάσατε.