ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σχεδόν 1 χρόνο πριν, θάψαμε τον πατέρα μου...ήταν πολύ αγαπημένος, ακόμα μου λείπει, κάθε μέρα και πιο πολύ μου λείπει ο πατέρας μου...νομίζω ότι δεν το χωράει ο νους μου, νομίζω ότι έχει πάει ένα ταξίδι και θα ξαναγυρίσει,,,νομίζω ότι και όλοι που έχουν μόλις αποχαιρετήσει έναν αγαπημένο...ναι, αλλά 1 χρόνο ακόμα πιο πριν έθαψα και τη μάνα μου, πολύ θανατικό, πολύ...δεν θάθελα να σες στεναχωρήσω...κι όμως το κάνω...εντάξει, δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία...έτσι είναι ζωή και θάνατος...οι 2 όψεις της ζωής...σκέψου...είναι καλύτερο από το να θάβουν γονείς τα παιδιά τους...είμαι κι εγώ μάνα..έχω 2 παιδιά, εφήβους, στους οποίους μίλαγα για το θεό, για πεταλούδες, για ενέργειες που δεν χάνονται, για παραδείσους και για άλλες ζωές!...και τι ξέρω! τίποτα δεν ξέρω...την τύφλα μου...το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό...στα σαράντα του πατέρα μου ο άντρας μου, πνιγμένος από τύψεις, μου εξομολογήθηκε ότι είχε γκόμενα...τότε ήταν ο καταλληλότερος χρόνος, τον έπνιξαν οι τύψεις...τόσα μνημόσυνα είχαμε κάνει, αυτό το συγκεκριμένο ήταν το καθοριστικό...και να πεις δεν το είχα κατλάβει.. το είχα υποωιαστεί τουλάχιστον, αλλά με διαβεβαίωνε, και να πεις ότι έχει σημασία, ίσως και να μην έχει, σε μίαν άλλη κοινωνία, σε μίαν άλλη περίπτωση, δεν έχει καμμια σημασία...για μένα δεν έχει σημασία η απάτη, δεν με αφορά στην πραγματικότητα, αυτό που με αφορά είναι ότι, κατά την άποψή του, μόνο εγώ φταίω...μόνο εγώ...γιατί πενθούσα...και θα μου πεις, γιατί πενθείς κυρά μου, ο θάνατος είναι μέσα στη ζωή, και θα σου πω....παπαριές...άμα θέλεις δικαιολογίες, βρίσεαις χιλιάδες...να σε δω εσένα όταν θα θάβεις και τους 2 γονείς σου πόσο "ψύχραιμα" θα το αντιμετωπίζεις...και όχι μόνο, να είσαι και υπόλογη για την "κατινίστικη" συμπεριφορά σου,και να σε απειλούν με μηνύσεις κι από πάνω, γιτί είπες την τσουλάρα, τσούλα...πείτε μου, τι να έκανα, να έλεγα μπράβο παιδιά, μιά χαρά τα καταφέρατε...εγώ φταίω που παραφέρθηκα...συγγνώμη,...και ξέρω τι θα μου πείτε...ότι κσι η φιλενάδα μου...που κι αν έχει ζήσει καταστάσεις...δεν μου φταίει αυτή, αυτός μου φταίει...και τι να κάνω; ν' ανατινάξω το σπίτι μου στον αέρα, για μία τσουλάρα;γιατί, ναι καλά το φανταστήκατε, εμένα μόνο αγαπάει, τη μάνα των παιδιών του!...