Συλληπητηρια.. Θα πρεπει να μιλησεις με τον εαυτο σου ειλικρινα. Τι εννοω; ... Όλοι μας θελουμε συντροφικοτητα καταβαθος. Καποιον να μας καταλαβαινει, καποιον να επικοινωνουμε κ να μοιραζομαστε στιγμες ως επι το πλειστον ομορφες. Εσυ αυτο το αποφευγεις. Οχι οτι δε το θες, αλλα το αποφευγεις. Πολυ πιθανο να εχεις μην εχεις καταφερει ακομη να ξεπερασεις την απωλεια, κ ισως να φοβασαι να ρισκαρεις.Δηλαδη οτι αν κανεις οικογενεια ή εστω σχεση μπορει να συμβει κατι κ να βιωσεις παλι το αισθημα του αποχωρισμου. Η απωλεια ειτε απο θανατο ειτε απο χωρισμο, εχει συνηθως τα ιδια σταδια πενθους. Κανενας δε μπορει να σου εγγυηθει οτι θα μεινει για παντα διπλα σου. Παρε το ρισκο κ ζησε, απο το να μη ζεις κανενα αυναισθημα. Αυτο σου λενε οι γυρω σου κ εγω συμφωνω απολυτα μαζι τους!
16.10.2016 | 05:29
Πολύ Μοναξιά ρε παιδιά
Διαβάζοντας αρκετό καιρό πάρα πολλές ανάρτησεις είπα να γράψω και εγώ, Εδώ και τρία χρόνια έχω χάσει τον πατέρα μου από καρκίνο η ζωή μου έχει σταματήσει από τότε σε ότι αφορά την προσωπική μου ζωή είχα μια σχέση πολύ μικρή σε διάρκεια από τότε είμαι μόνος μου έχω ευτυχώς την μάνα τα αδέρφια μου τα ανηψια μου αλλά και πάλι νοιωθο κενός ενώ έχω την δουλειά μου το σπίτι μου δεν έχω ενδιαφέρον να φλερτάρω ή να κάνω κάποια σχέση έτσι από ανάγκη παρόλο που με πιέζουν από το συγγενικο περιβάλλον να φτιάξω την ζωή μου είμαι 33 ετών τώρα δεν θα ήθελα να πιέστω και να κάνω κάτι από πίεση να κάνω σχέση επειδή πρέπει δεν μου βγαίνει αυτό αυτά είχα να πω... εύχομαι να αλλάξει αυτό που νοιωθο κάποια στιγμή και να είμαι καλυτερα
3
