17.7.2012 | 15:38
ποναει...
ησουν ο πρωτος μου ερωτας.πεντε χρονια μαζι.ολες οι πρωτες φορες μαζι σου στα παντα.με απατησες.δεν σε συγχωρησα αλλα το προσπερασα.με αγαπουσες υπερβολικα σε σημειο ψωχωσης.αποφασισα να σε χωρισω.με απειλησες.με εβρισες και μου εκανες την απολυτη και υπερτατη ερωτικη εξομολογηση.σ αγαπαω ρε.και αυτο δεν θα αλλαξει ποτε.εισαι η ζωη μου.εισαι εγω και ειμαι εσυ.μαλλον οχι πια.δεν με ποναει οτι βρηκες αλλη.το περιμενα και αλλωστε εγω σε χωρισα.αλλα οχι με ενα κοριτσακι του γυμνασιου εφτα χρονια μικροτερη σου..δηλαδη γιατι ενας τοσο μεγαλος ερωτας να γινει μια κακη αναμνηση;μονο για να φανεις μαγκας;κανε την ζωη σου αλλα με αξιοπρεπεια.δεν θα παψω ποτε να σ αγαπω αν και μερικες φορες το ευχομαι γιατι πλεον δεν το αξιζεις.Αντιο λοιπον αγαπη μου παντοτινη.Δεν θελω να σε ξαναδω ποτε πια.