Ειλικρινά, δε σε πιστεύω.
3.1.2018 | 20:40
Πονάω όταν σκέφτομαι τη μέρα που χωρίσαμε
Από τότε που χωρίσαμε όλα έγιναν πεζά Μόνο οι μοναξιές μου είναι συναισθηματικές και οι φευγαλέες σκέψεις όταν περπατάω μόνος μουΣκέψεις ότι μιλάμε καθισμένοι σε ένα ωραίο καφέ, γελάμε, πιανόμαστε, ταιριάζουμε. Σκέψεις που στην πραγματικότητα είναι δύσκολες. Μη εφικτές. Παρανοϊκές! Κι όμως είσαι τόσο κοντά. Ένα λαμπύρισμα μακριά. Μια ανάμνηση φωτεινή γεμάτη συναίσθημα.Από τότε που χωρίσαμε όλα έγιναν μικρά. Ήμερα και πόντος. Λεπτό και χρόνος. Κλαίω πιο εύκολα. Ανασαίνω πιο βαριά. Σκέφτομαι πιο πεζά. Μεγάλωσα από τότε που χωρίσαμε. Πέρασε ο καιρός και εγώ επιμένω όταν κλείνω την πόρτα μου να σε έχω αγκαλιά. Ανώφελο, αλλά προχωρώ γιατί όταν ανοίγω την πόρτα μου σε αφήνω εδώ. Από τότε που χωρίσαμε, άλλαξα μυαλόtesla32
2
