21.2.2016 | 14:22
Πώς είναι δυνατόν να αμφιβάλλεις για το πόσο
σε θέλω και σ' αγαπάω και ναι, νιώθω ερωτευμένη; Δε βλέπεις ότι είσαι όλη μου η ζωή; Ότι όλα αυτά τα χρόνια μονοπωλούσες τη σκέψη μου; Μπορεί η συμπεριφορά σου να με πληγώνει και να με εκνευρίζει, μπορεί πολλές φορές να σκέφτομαι να φύγω μακριά σου, δεν μπορώ όμως να το κάνω (κι αυτή είναι η διαφορά μας). Μόνο αν μου πεις ότι δεν με αγαπάς πια και καταλάβω ότι το εννοείς, θα μπορέσω να απελευθερωθώ από σένα... Ακόμη κι όταν δε μου μιλάς, έχω μάθει να νιώθω την αγάπη μου, εσύ γιατί δεν μπορείς να νιώσεις τη δική μου; Το ίδιο που λες ότι κάνω εγώ το κάνεις κι εσύ. Μόνο όταν φεύγω μου εκφράζεις τα συναισθήματά σου, τις άλλες ώρες μου το παίζεις αδιάφορος και πολυάσχολος. Σ' αγαπάω και δε θέλω να σε χάσω αλλά δεν μπορώ και να είσαι με το ένα πόδι έξω από αυτή τη σχέση, αυτή η συμπεριφορά σου είναι που με κάνει να αντιδρώ. Είσαι ό,τι πιο πολύτιμο έχω και δε μιλάω για το αυτοκίνητό σου αλλά για το χαμόγελο που μου φέρνεις όταν σε σκέφτομαι και όταν ακούω τρυφερά λόγια από το στόμα σου. Μωρό μου, αν δε σου δείχνω την αγάπη μου, συγχώρεσέ με, νομίζω ότι προσπαθώ για σένα τελευταία με τον τρόπο που μπορώ, μην απορρίπτεις την προσπάθειά μου. Σ' αγαπώ.