ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για χρόνια, δεκαετία και βαλε, ήμουν πολύ παραξενος. Είχα ιδιαίτερες απόψεις (κατ εμέ προοδευτικές), ήμουν πολύ ευφυής και ιδιοφυής, αυτό μου το αναγνώριζαν και οι γύρω μου, μόνο που είχα την ταμπέλα του παραξενού, του ιδιόρρυθμου, του εγωκεντρικου.Οι δικοί μου, όταν τους έλεγα με παράπονο ότι θα πάω εξωτερικό να βρω τον εαυτό μου, όπου τα φρικια γίνονται αποδεκτά και κανείς δεν ασχολείται με σένα, με την έννοια να σε κουτσομπολευει και να σε κατακρινει για τη διαφορετικότητα σου, έσπευδαν μετα αξιοπροσεκτης σχολαστικοτητας να με γειωνουν (εκτός από το να με μειώνουν), τονίζοντας ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει και παντού τον ίδιο εαυτό θα κουβαλάω. Μάλιστα, προς επιρρωση αυτης της δυσλειτουργικης, αν οχι παθολογικής τους άποψης επεκαλουντο την Αλεξάνδρεια του Καβάφη. Επομένως έπρεπε να αλλάξω, για να προσαρμοστω. Δεν τους αδικώ. Έτσι ήξεραν, έτσι έλεγαν.Έλα που εδώ και δύο χρόνια όμως είμαι εξωτερικό, σε πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα και νιώθω σαν στο σπίτι μου! Ευτυχισμένος, η φωνή μου ακούγεται, με αποδέχονται έτσι όπως είμαι, έχω περισσότερες και ποιοτικότερες ανθρώπινες σχέσεις, αυτοπεποίθηση στα ύψη, επαγγελματικά έχω καταφέρει πράγματα που ούτε φανταζομουν οτι θα καταφέρω ποτέ, πιο δημιουργικός από ποτέ, γεμάτος και αληθινός. Το μυστικό είναι ότι έχω πάψει να υποκρίνομαι ότι είμαι κοινό(τυπο)ς, όπως έκανα στην Ελλαδα, και απλά εκφραζω τον πραγματικό μου εαυτό. Ίσως αν το ίδιο έκανα και στην Ελλάδα να ειχα εξίσου την ιδια επιτυχή εξελιξη. Γιατί η υποκρισία και η καταπίεση του εαυτου σου κάνουν μπαμ και σου δημιουργούν προβλήματα. Ούτε να αποδωσεις μπορείς ούτε να σχετιστείς με άλλους ουσιαστικά.Όμως, ας μη γελιομαστε, και το περιβάλλον παίζει τεράστιο ρόλο. Αποφάσισα, επέλεξα και κατάφερα να εκφραστω σε ένα περιβάλλον που έμοιαζε φιλικό. Σαφώς και μου ήταν πιο εύκολο να εκφραστω σε έναν περίγυρο που δε θύμιζε σε τίποτα το εχθρικό κλίμα στην Ελλάδα. Η αποδοχή ήταν άνευ όρων, απλά και μόνο επειδή ήμουν πολίτης, ακομα και ξενος, είχα το δικαίωμα να ακουστω και να εισακουστω. Δεν τίθεται θέμα να πρεπει να είμαι ίδιος με αυτούς. Δε χρειαζεται. Είμαι human being. That's enough. Βέβαια δεν άνοιξαν και τις αγκαλες τους να με υποδεχτούν, όμως ευκαιρίες είχα πολλές. Και τις αξιοποιησα. Συν του ότι βέβαια οι επαγγελματικές μου προτάσεις ακούγονται πιο ενθερμα από ανοιχτά, εξωστρεφή μυαλά, παρά απο μίζερα ελληνικά.Είμαι οικείος με ξένους ανθρώπους. Δεν ανήκω πλέον στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ανήκα. Εξαρχής ανήκα εδώ, μόνο που μου έτυχε δυστυχώς να γεννηθω και να μεγαλώσω με ελληνική νοοτροπία.Δε λυπάμαι που το λέω. Χαίρομαι πολύ! Δεν έχω ενοχές, ουτε πικρία, τα ξεπέρασα αυτά. Τους έχω συγχωρήσει τους Ελληνάρες. Δεν κανουν επιτηδες κακο. Απλά έτσι έχουν μάθει και επιλέγουν να συνεχίζουν να δρουν. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις.Βέβαια, λένε κάποιοι ξενιτεμενοι ότι σαν την Ελλαδα δεν εχει. Καλή και η Ελλάδα μωρε, με τα θετικά και τα αρνητικά της, αλλά όχι για μένα. Σαν την Ελλάδα έχει και παραεχει πολύ καλύτερες χώρες. Εννοείται ότι είμαι Έλληνας, ως τετοιος μεγάλωσα, χωρις να το επιλέξω, κι αυτό δεν αλλάζει. Όμως επέλεξα να γίνω και Ολλανδός και είδα ότι είναι πολύ πιο υπέροχο να είσαι Ολλανδός! Και αυτό κανείς δεν μπορεί να μου το στερήσει!!!Αλλα και αν με ρωτουσατε ποιά είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο, ούτε την Ολλανδία θα επέλεγα (καλα η Ελλάδα εννοειται δεν παίζει σαν επιλογή), γιατί δεν τις ξέρω όλες τις χώρες. Ξέρω όμως τον εαυτό μου. Και καλή χώρα θεωρώ τη χώρα που σου επιτρέπει και σε ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο να είσαι ο εαυτός σου. Ως ελεύθερο πνεύμα έτσι λειτουργω προσωπικά.Αν και εσύ υποφέρεις από το περιβάλλον σου. Άλλαξε το. Μην αλλάξεις εσένα. Γιατί το περιβάλλον αλλάζει πιο εύκολα. Ο εαυτός σου επώδυνα και πάντα το αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις καταπιεσης είναι προς το χειρότερο. Από το Μιχάλη, την Έλσα και το δίχρονο διαβολάκι τους, καλή λευτεριά, ελεύθερα πνεύματα του κόσμου όλου!!!!!