Μαλλον εχεις εγκλωβιστει στην ταυτότητα του "καλού ακροατή"...οταν συνηθίζεις τους αλλους ετσι, όταν δεν εχεις καλλιεργήσει μεσα στη σχεση την αμοιβαία ενσυναίσθηση (δεν σε κατηγορω, ειναι κατι που το κανουμε ασυναισθητα),οι αλλοι συνηθίζουν να μην μπαινουν στη θεση σου για το τι σκεφτεσαι,τι επιθυμεις, πως εισαι κτλ..και όταν παυουν να ισχυουν οι υπορρητοι λογοι για τους οποιους δημιουργησες αυτο το μοτίβο σχέσεων και αρχίζεις να έχεις την αναγκη να "πάρεις" και εσυ μεσα σε μια σχεση, οι αλλοι απορουν..δεν σε εχουν συνηθισει ετσι..κάποιος αλλος στη θεση σου μπορει εξαρχής να μην επετρεπε στον εαυτο του τη δημιουργια τετοιων ανισων σχέσων..αρα πιθανον εξαρχης τοποθετησες τον εαυτο σου σε ενα ρόλο χωρις συνειδητη επιγνωση, οποτε η πορεια της σχεσης και της μη αμοιβαιοτητας ειναι αναμενόμενη
9.6.2017 | 19:28
Πώς γίνεται;
Πώς γίνεται όταν ενω εσυ κάθεσαι υπομονετικά και ακούς όλα τα προβλήματα των άλλων και τους συμβουλευεις και μπαίνεις στη θέση τους και τους καταλαβαίνεις, οι άλλοι να παρεξηγουνται όταν τους λες ότι όταν σε ρωτάνε κάτι σχετικά με εσένα αυτοι δεν κάνουν το ίδιο; Ούτε καν να σε ακούσουν! Και να παρεξηγουνται ακόμα πιο πολύ όταν τους λες ότι καλύτερα θα ήταν να μην ξαναρωτησουν τίποτα για σένα! Μάλλον το λάθος είναι ότι περιμένω την ίδια συμπεριφορά με τη δική μου από τους άλλους.Είμαι όντως υπερβολική; Μήπως θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων αντί να παραπονιέμαι;
1
