Είναι πολύ cringy ο τρόπος γραφής σου... Σου βάζω 4/10 γιατί τουλάχιστον φαίνεται να το χαίρεσαι.
9.6.2017 | 19:33
Σ' ένα μικρό γαλατικό χωριό
Ένα ζευγάρι ξυπνά σχεδόν με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να τους χαϊδεύουν και τιτιβίσματα πουλιών στα δέντρα έξω από το παράθυρο τους. Παίρνουν το χρόνο τους στο κρεβάτι χωρίς έννοιες και όταν σηκωθούν πια πεινούν σαν λύκοι. Ντύνονται νωχελικά και πάνε προς την πλατεία. Πρώτα μπαίνουν στο φούρνο που τους τραβάει κυριολεκτικά από τη μύτη και μετά σε ένα παντοπωλείο, όπου εφοδιάζονται τις αγαπημένες τους γεύσεις. Στον κήπο τους ξεκινάει η μέρα τους από τις πρώτες κιόλας ζεστές μέρες της άνοιξης. Αλλιώς δίπλα στο τζάκι. Αλλά κάθε μέρα που ξεκινά τους βρίσκει μαζί.Μετά ακολουθούν οι υποχρεώσεις τις μέρας, που μοιάζουν σαν ένα γλυκό εμπόδιο για το βράδυ. Το βράδυ! Αχ αυτή η αναμονή του! Τα αστέρια, οι μυρωδιές, οι αισθήσεις όλα σε ένα, όλα παλλόμενα ενιαία. Ταξίδι, τόσο διαφορετικό κάθε φορά, στην πηγή της ανανέωσης. Είναι φτωχοί από τα περιττά και ταυτόχρονα οι πιο πλούσιοι στα ουσιώδη. Είναι το απάνθισμα της ανθρώπινης δυνατότητας για σύζευξη, τόσο που ο θεός τους χάρισε ένα δώρο. Ένα δεσμό που τους δένει για τώρα και κάθε τώρα σε κάθε ζωή... Κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει, όχι αν δεν το έχει βιώσει με την καρδιά.
1