ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση με κάποιον εδώ και 8 μήνες και γνωριζόμαστε πάνω από χρόνο καθώς κάναμε παρέα. Είναι η πρώτη μου σχέση και ο πρώτος μου σύντροφός.Αποφοίτησα, γύρισα στην πόλη και μια φορά τον μήνα πήγαινα να τον βλέπω. Καμία μονοήμερη έρχεται κι αυτός.Τον Οκτώβρη θα δώσω εξετάσεις για μεταπτυχιακό. Αν δε περάσω θέλω να του πω να χωρίσουμε. Κουράστηκα αυτό το πήγαινε-έλα. Χρειάζομαι μια σταθερότητα στη ζωή μου. Να βρω μια δουλειά, μια παρέα. Τόσους μήνες πέρασα την φάση της προσαρμογής μονη απο παρεες και συνάμα την ανάγκη που έχει κάθε ερωτευμένος άνθρωπος να βρίσκεται το ταίρι του.Σε όλο αυτό το διάστημα απέκτησα τρομερή υπομονή και ηρεμία αλλά το γεγονός ότι είμαστε μακριά μου βάζει ένα βάρος μέσα μου και μια θλίψη. Όταν είμαστε μαζί είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος, όταν φεύγω έχω μια αναστάτωση μέσα μου. Δε το αντέχω αλλο πια.Πώς το λες όλο αυτό με ευγενικό τρόπο???Οτι δε φταιει κανενας απο τους δυο αλλα η κατάσταση δεν ειναι υπερ μας. Είμαι ευθύς άνθρωπος αλλά δυσκολεύομαι να τα εκφράσω με τρόπο και αυτός είναι πολύ ευαίσθητος. Ξέρω ότι είναι βλακεία να τα σκέφτομαι όλα αυτά για ένα υποθετικό σενάριο αλλά είναι του χαρακτήρα μου αυτό.