ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένας μυστήριος άνθρωπος. Μετά κόπων και βασάνων έγινα λιγάκι άνιωθος, έπειτα από σκληρή εργασία πάνω στον εαυτό μου, καθώς αναγκάστηκα μετά τις σφαλιάρες τις άπειρες που μου έσκασε η ζωή. Λιγάκι αναίσθητος, επίσης. Δεν ταρακουνιέμαι εύκολα, είμαι τεμπέλης, σταρχιδίζω κατά τα προβλεπόμενα. Θα μπορούσε κανείς να πει πως είμαι ο ίδιος ο δαίμονας της τεμπελιάς, της αδιαφορίας. Μισώ και αγαπάω με δύναμη. Πιο εύκολα μισώ και ιδίως αφού μου δίνουν άπειρους λόγους, αιτίες και αφορμές. Όμως πάντα κάτι με τραβάει στους άλλους και κολλάω...Ενδιαφέρομαι, ρωτάω, ακολουθώ, προσπαθώ να δείξω καλοσύνη και σχεδόν πάντα, μου βγαίνει πηγαία, αυτό. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να προσπαθώ να παραγράψω μικρά (ή και μεγαλύτερα) ατοπήματα από ανθρώπους που μισώ, μέχρι κάποιους από αυτούς που μου έκαναν κακό ακόμη, να έχω δεύτερες σκέψεις, να αμφιβάλω... Να έχω δώσει δεύτερες ευκαιρίες ξέροντας ότι θα το μετανιώσω και όντως, αυτό να συμβαίνει αμέσως μετά.Όμως όταν έρχομαι κοντά σε έναν άνθρωπο, έστω και αν κατά τα φαινόμενα η σχέση μας κάποιες φορές καταλήγει στο τί θα πάρω εγώ από εκεί(νον/νη), ο άλλος γίνεται κάτι σαν κομμάτι της καθημερινότητάς μου, του εαυτού μου και ποτέ δεν μπορώ να διαχειριστώ εύκολα τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, όταν αρχίζουν να φεύγουν, να απομακρύνονται, είναι είναι ψυχρά, αδιάφορα, απόμακρα κι απλησίαστα. Αυτό μου στοιχίζει πάντα περισσότερο όταν μοιράζομαι προσωπικές στιγμές μαζί τους, σημαντικές και μη.Τις προάλλες έκανα έρωτα με μια κοπέλα, χωρίς να το ξέρει το αγόρι της, αυτή "χοροπηδήχτηκε" μαζί μου σαν πρωταθλήτρια πορνοστάρ, ενώ εγώ "κοκκίνιζα" σχεδόν από την ντροπαλότητά μου κοιτώντας την στα μάτια, φιλώντας την στο στόμα και έχοντας τα λεπτά, τρυφερά χεράκια της απαλά σφιγμένα μέσα στα δικά μου... Πολύ σπάνια απαντάει στα μηνύματά μου, κάποιες φορές είναι απότομη, αρνήθηκε να με συναντήσει για κανονική έξοδο εκτός σπιτιού της και λίγο παλιότερα, όταν μετά το σεξ την ψιλοπήρε ο ύπνος γιατί ήταν κουρασμένη από τη δουλειά, εγώ την αγκάλιασα, κουλουριάστηκα δίπλα της και την φίλησα τρυφερά στο μάγουλο και το μέτωπο... Τί το ήθελα; Θύμωσε και μου είπε να φύγω.Παλιότερα, τα είχα με μια παντρεμένη και βρισκόμασταν σε "ατμοσφαιρικά" ξενοδοχειάκια ή σπίτι της, όταν έλειπε ο άντρας και το παιδί ήταν στο σχολείο. Όταν άρχισα να της στέλνω μηνύματα του Αγίου Βαλεντίνου ή να αρχίζω της τρυφερότητες, τα έσπασε μαζί μου κι ούτε ξαναφάνηκε ποτέ.Έχω μάτια και διαίσθηση, έμαθα τον κόσμο κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, όμως δεν πρόκειται ούτε να χωνέψω, ούτε να καταλάβω ποτέ, το "Πώς μπορείτε;"... Έστω είναι σεξ. Άντε, είναι και απιστία ή απαγορευμένο φρούτο, καμμιά φορά. Όμως δεν νιώθετε τίποτε για τον άλλο; Ο άλλος που σας "πήδαγε", μπορεί όλο το βράδυ να κλαίει, να σας σκέφτεται όλη τη μέρα και να περιμένει τη στιγμή που θα ξαναβρεθείτε, πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του, εσείς "Πώς μπορείτε να τα διαγράφετε όλα μονοκονδυλιά"; Και γιατί ακριβώς χαλιέστε από την αγάπη και την τρυφερότητα; Υπάρχουν κι αυτοί που τα εννοούν, έστω και μέσα σε αυτές τις σάπιες συνθήκες. Ακόμη και δίπλα σε έναν βόθρο, μπορεί να φυτρώσει λουλούδι καλό. Εξηγήστε μου γιατί θα σκάσω. Όχι, δεν τρολάρω και έχω λύσει σχεδόν όλα τα υπαρξιακά, κοσμοθεωρητικά και ψυχολογικά μου. Για εσάς ο άλλος είναι αναλώσιμο, δεν σημαίνει τίποτα, δε νιώθετε ενδιαφέρον ή έλξη ή τρυφερότητα, όταν τελειώσει το μπαλαμούτι...;