ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.7.2016 | 02:11

Πως να ακούσεις την καρδια οταν το μυαλο λέει άλλα;

Γρίφος για γερούς λύτες.Πώς φεύγεις από το σπίτι σου όταν έχεις πτυχίο που μόνο ελεύθερος επαγγελματίας μπορείς να είσαι διαθέτεις τα χρήματα να κάνεις τη δική σου δουλειά που τόσο επιθυμείς αλλά η κατάσταση στο σπίτι με τους δικούς σου δε φτιάχνει και όσες φορές έχεις πιστέψει το αντίθετο την έχεις πληρώσει ακριβά,έχεις δοκιμάσει όλες τις μέσες λύσεις και δεν έχουν φέρει αποτελέσματα,έχεις όλο σου τον κοινωνικό περίγυρο να σε κατακρίνει και να σε προσβάλλει γιατί δεν έχεις ανοίξει επάγγελμα,το έχω δουλέψει υπάλληλος στον κλάδο μου δεν τους λέει τίποτα,υπονοούν έμμεσα ότι είσαι σκράπας γι αυτό φοβάσαι όταν εσύ ξέρεις ότι το έχεις με τη δουλειά σου και είσαι πολύ καλός σε αυτό απλά δεν μπορείς να πεις ότι δεν την παλεύω σπίτι μου αν μείνω για πάντα εδώ θα πεθάνω.Πώς θα πας αλλού όταν είσαι σε κλάδο που βάζεις χοντρά λεφτά και κανένας δεν έρχεται τυχαία σε σένα σαν επαγγελματία γιατί είσαι σε ιατρικό κλάδο που συνήθως πας συστημμενος,πως θα πεις οτι θελω να εχω τον ελεγχο της ζωης μου και εδω δε με βγαζει πουθενα,πως θα πεις οτι νιωθω ελευθερος ανθρωπος δημιουργικος και δε θελω να δουλευω για αλλους που δε με σεβονται,πως θα πεις οτι καμμια δουλεια δε φοβασαι αλλα δεν μπορεις να αλλαξεις επαγγελμα,πως θα πεις οτι δε γουστάρεις ούτε γούσταρες ποτέ να αλλάξεις χώρα και πως θα εκμεταλλευτεις τις γνωσεις σου τις ικανοτητες σου και το κεφαλαιο σου και να την κανεις απο το σπιτι οταν αυτο δε φτανει και για επενδυση δουλειας και για σπιτι και για τρεχοντα εξοδα.Πως να πεξεις τα χαρτια σου ώστε ουτε να καεις ουτε να σε κάψουν μείνεις φύγεις; 3χρονια προσπαθώ να βρω μια λυση δε μενει αλλο απο τη μεγαλη βουτια μονο που φοβαμαι μεινω φυγω θα ειναι βουτια στο κενο για διαφορετικους λόγους η καθε μία. Θα με κραξουν οι μισοι το ξερω απο τωρα. Και δε θελω απαντησεις του τυπου θα μαθεις να πετας ή να κολυμπάς.Κατι που να συνδυαζει μυαλο και καρδια θελω γιατι δεν εχω λυσει την εξισωση. Υποψιάζομαι ότι η λύση μου είναι εξω δυστυχώς.Αλλά και εξω στο συγκεκριμένο κλάδο σε μπιπ και εσυ δεν τα πας καλά με το μπιπ.Ξερω πρεπει να συμβιβαστω αλλά δε μ'αρέσει ούτε η λέξη,πρέπει να πεινάσω αλλά εγώ μεγάλωσα πεινασμένη και δε με φοβίζει ούτε αυτό το έχω ζήσει και το ξέρω από τα παλιά και ας μη μου φαινεται,πρέπει να γίνω μάνα ή κάτι τέτοιο και για το παιδί σου θυσιάζεις τα θέλω σου και συμβιβάζεσαι αλλά το όνειρο της μανούλας δε με βοηθαει και πολύ.Αχ να ήμουνα πουλί να πετώ γάργαρο νερό να τρέχω,να ημουνα και να ενιωθα πραγματικά ελευθερη και ανεξαρτητη.
4
 
 
 
 
σχόλια
Διακρίνω μια τελειομανία;Μάντεψε δεν είσαι η μόνη που περνας "δύσκολα". Οι περισσότεροι νέοι νιώθουμε ψιλοχαμενοι, εγκλωβισμένοι λογω της.κατάστασης και δεν έχουμε οχι κεφάλαιο, δεν έχουμε ούτε 100 ευρώ στη τραπεζα!!! Ουτε ανηκουμε καν στον ιατρικό κλαδο που θεωρείται ελιτιστικος, επιτυχημένος και με πολλές επαγγελματικές διεξόδους. Εμείς τι να κάνουμε δηλαδη, ολοι να τα βαψουμε μαύρα; Εξωτερικό γιατι όχι! Ουτε εγω το προτιμω εχω ζησει δύο μήνες αλλα δεν ειναι δα και ξενιτιά του 50! Τόσοι νεοι εχουν φυγει τι παθανε; Με τα μέσα που υπάρχουν σήμερα την τεχνολογία, τις επικοινωνιες και τα αεροπλανα δε χανεις επαφη με την πατριδα. Μηπως εχεις.βολευτεί σε μια αδρανεια και φοβασαι την αλλαγη; λογικο αν δεν εχεις φυγει ποτε απο το σπιτι σου.... το πρωτο βημα προς το δρομο της ενηλικιωσης και της αναλυψης ευθυνων ειναι αυτο. Κοιτα πρωτα να.φυγεις απο το σπιτι σου. Ενα ενα βημα..η απολυτη καταξιωση στα επαγγελματικά θα παρει χρόνια, κάνεις δεν ξεκίνησε με πολλα. Απο χαμηλα πας ψηλα.
Ευχαριστώ για την απάντηση. Το ότι δεν έχω φύγει ποτέ από το σπίτι μου από ποιο σημείο ακριβώς βγαίνει? Φυσικά και έχω φύγει και όχι μόνο μία φορά, σπουδές κ.τ.λ. Όσο ότι έχω βολευτεί σε μία αδράνεια καμμία σχέση,αυτά τα τρία χρόνια έχω κάνει ότι περνάει από το χέρι μου για να φτάσω στο σημείο να νιώθω σίγουρη να υπάρχω επαγγελματικά μόνη μου,έχω αλλάξει πλάνα δουλειές σχέδια αλλά δυστυχώς δε φέραν το εκάστοτε επιθυμητό αποτέλεσμα, φέραν εμπειρία ναι, άλλαξαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα ναι,ξεκαθάρισαν το τοπίο ναι,γιατί και μια πόρτα που δεν ανοίγει ξεκαθάρισμα είναι, αλλά δε φέρανε το επιθυμητό αποτέλεσμα μια ζωή που κυλάει και να ρέει χωρίς να σπρώχνεις συνεχώς.Δεν τα βάφω μαύρα έχω συνηθίσει χρόνια σπρώξιμο αλλά θέλω να ηρεμήσω.Το πώς αισθάνομαι έχει να κάνρι με υο πόσων χρονών είμαι
Καταλάθος πάτησα το κουμπί. Το πώς αισθάνομαι έχει να κάνει και με την ηλικία και δεν είμαι μικρή. Το ξέρω ότι όλοι είναι δύσκολα απλά ο καθένας πέρα της αντικειμενικής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης στην οποία είναι η χώρα έχει τα δικά του δεδομένα και τις δικές του συνιστώσες.Και το κεφάλαιο να έχεις να κάνεις τη δική σου δουλειά κανείς δε σου εγγυάται ότι θα πετύχεις,απλά πλέον δε με ενδιαφέρει και να μην πετύχει τουλάχιστον τα τρέχοντα έξοδα μου να βγάζω ικανοποιημένη θα είμαι. Αλλού κολλάω εγώ. Γιατί και καταξιωμένη επαγγελματικά να γίνω εδώ ευτυχισμένη δε θα είμαι.Δεν υπάρχει ενθουσιασμός δεν υπήρχε ποτέ άσχετα με οικογενειακές καταστάσεις αλλάζουν δεν αλλάζουν. Δε μου ταιριάζει η μικρή πόλη πέρα από όλα τα άλλα. Μου τη δίνει στα νεύρα και αναρωτιέμαι αξίζει για την όποια επαγγελματική καταξίωση να είμαι εκεί που έχω μέρα παρά μέρα νεύρα σπασμένα;
εγω παλι, διακρινω μια ατελειωτη γκρινια (με το που διαβασα το κειμενο, με επιασε το στομαχι μου), η οποια διατυπωνεται και στα παρακατω σχολια, χωρις ουσιαστικο και ξεκαθαρο προβλημα (κλασσικη περιπτωση γκρινιας δλδ).
Scroll to top icon