ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Του είπα ΄τα ξέρω όλα, μου τα πρόλαβαν' με κοιταξε τάχα ανήξερος. τον κοίταζα σταθερά. 'θέλω να το ξεκαθαρίσουμε, και να δω τι θα κάνω'. Κι αυτό ήταν. Άρχισαν οι φωνές, οι υστερίες, τα 'ποιός μαλ.. σου μίλησε, δεν ήταν τίποτα, μια παρεξήγηση..' μετά τα οι συγνώμες, μετά οι εξομολογήσεις και τέλος οι κατηγοριες 'εσύ φταις για όλα, με κάνεις δυστυχισμένο'. (εγώ? τι φταίω εγώ που δεν είμαι...όπως θέλεις?)Τελικα όπου, μα όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Άντε να εξηγήσεις στα παιδιά που πήγε ο μπαμπάς και γιατί δεν αγαπάει τη μαμά πια. Άντε να καταλάβουν προϊόν ποιού θεατρικού υπήρξαν. Αυτό που με σοκάρει όμως περισσοτερο είναι η ψυχραιμία και η ηρεμία που νιώθω. Σχεδόν ανακουφίστηκα...