ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20. Σπουδάζω στο εξωτερικό σε μια σχολή με πολλούς Έλληνες,Είμαι καιρό μόνη και γενικά δε μου είχε κάνει κανείς το κλικ καιρό τώρα. Μέχρι που , εκεί που περίμενα με τις ώρες έξω απο τη γραμματεία της σχολής , γνώρισα ένα παιδί(Έλληνας) που πραγματικά μου άρεσε απ'ιστευτα πολύ. Όταν τον είδα στην αρχή δεν ένιωσα κάτι αλλά μόλις άρχισε να μιλάει και να χαμογελάει με ένα ουτοπικά γλυκό χαμόγελο... άλλαξαν όλα. Είναι 3 χρόνια μεγαλύτερος. ΚΑΙ ΙΔΟΎ ΤΟ ΕΡΏΤΗΜΑ..πως μια κοπέλα..εγώ .. που αρέσω στους άντρες συνήθως , όσοι με γνωρίζουν μου λένε οτι έχω μια ιδιαίτερη και καλλιτεχνική προσωπικότητα , έχω αυτοπεποίθηση και γενικά δεν κολλάω πουθενά ..πέρα απο το φλερτ.. πως θα τον προσεγγίσω..? Έχω φτάσει στο σημείο που δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά ..την στιγμή που ξέρω πόσα εχω να δώσω ..τα οποία καταπιέζονται.Πραγματικά όμως δεν έχω το θάρρος να κανω το πρώτο βημα. Ίσως να τον ξαναδώ στη γραμματεία ή έξω το βράδυ..ίσως και να τύχει να μιλήσουμε ...αλλά τι πρέπει να κάνω ?? Δυσκολεύομαι ιδιαίτερα στο φλερτ,κολλάω νιώθω αμήχανα αλλά αυτό το παιδί θελω να το γνωρίσω.Τι μπορω να κανω..