ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα λοιπόν σε συναυλία. Μόνη μου. Το χα σκεφτεί κι άλλη φορά αλλά δεν είχα τολμήσει. Τώρα είπα, γιατί να χάνω τις εμπειρίες που θέλω επειδή δεν υπάρχει κατάλληλη παρέα. Πήγα να δω τον Σωκράτη. Μόνη μου. Στην αρχή όλα οκ, δεν με ένοιαζε. Ζέστη, κόσμος, λίγες κουβέντες με τους γύρω. Μετά όμως, αργότερα... Άρχισα να σκέφτομαι, γιατί τόσος κόσμος κι εγώ μόνη; Άρχισε να γίνεται έντονο, σα να ήμουν μόνη εναντίον του κόσμου, να σκέφτομαι τόσοι ωραίοι τύποι να είναι εκεί και κανείς να μην θέλει να είναι μαζί μου...Ξέρω πως δεν είναι έτσι. Ξέρω πως ήταν απλώς μια ακόμα εμπειρία. Δεν έγινε και τίποτα. Αλλά επειδή πολλές φορές έχει ειπωθεί εδώ αυτό το να μη χάνουμε στιγμές, είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Τελικά οι στιγμές θέλουν και τις κατάλληλες συνθήκες. Αλλιώς δεν είναι το ίδιο...Τα φιλιά μου!Υ.Γ. Κι εκεί που είπε το αγαπημένο μου κι όλοι μαζί φωνάζαμε με τα χέρια στον αέρα, αναρωτήθηκα, αλήθεια γιατί να ζούμε τόσο αδιάφορα... Αφού όλοι τα ίδια ποθουμε...