ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.11.2017 | 09:23

Πως πας παρακάτω;

Καλημέρα σας,θα ήθελα σας παρακαλώ σοβαρές απαντήσεις. Ξέρω πως είναι ένα θέμα που αναφέρεται συχνά εδώ μέσα, έχω διαβάσει αντίστοιχες συμβουλές, αλλά το πρόβλημα μου είναι πως τα κάνεις αυτά.Χώρισα πριν 2 εβδομάδες. Απο συναισθηματικής άποψης, ήταν η σημαντικότερη σχέση μου, δεν είμαι κανένα κοριτσάκι, είμαο 30 χρονών, αλλά ως τώρα, απο επιλογή(έτσι πίστευα), δεν είχα κάνει κάποια σημαντική σχέση, εννοώντας να νοιώσω τον άλλον ανθρωπό μου. Κι αυτή η σχέση ξεκίνησε ως κάτι χαλαρό, αλλά μετα από δύο χρόνια και πλέον δημιουργήθηκαν, και στις δύο πλευρές από όσο μπορώ να ξέρω, δυνατά συναισθήματα.Για κάποιους λόγους, δικούς του, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, αν συνεχίσουμε μαζί, θα με κρατάει πίσω κι είναι κάτι που αυτός δεν το αντέχει.Τον τελευταίο χρόνο, έχουμε χωρίσει αρκετές φορές, αλλά πάντα κάποιος δεν άντεχε κι ο άλλος πάντα τον δεχόταν. Αυτή την φορά βλέπω πως κι αυτός έχει φτάσει στα οριά του κι εγώ πια δεν θα αντέξω έναν ακόμη χωρισμό, σε περίπτωση που τα ξαναβρούμε.Πως πας λοιπόν παρακάτω; Πως σταματάς να επικοινωνείς μαζί του; Πως σταματάει να σε ενδιαφέρει πως είναι και τι κάνει; Πως γεμίζεις τις ώρες που είτε θα τον έβλεπες ή θα μιλούσατε; Να σημειώσω εδω, πως η επικοινωνία μας μέσα στη μέρα ήταν συνεχόμενη, κυρίως μέσω μηνυμάτων. Πως πιστεύεις πως θα ξαναβρείς κάτι ανάλογο, ενώ έφτασες 30 χρονών για να το νοιώσεις; Θα βρεις ή απλά αποδέχεσαι πως το έζησες κι αυτό και τώρα πάει;Ειλικρινά, οποιαδήποτε συμβουλή κι ένας τρόπος να κάνω τα παραπάνω θα εκτιμηθούν πάρα πολύ.
3
 
 
 
 
σχόλια
Μετα απο 2 μηνες σχεδον,αν καταφερες κατι,θα ηθελα πολυ να το ξερω. Περναω ακριβως το ιδιο, ακριβως οι ιδιες καταστασεις και εχω ακριβως τις ιδιες αποριες.
Πως πας παρακάτω: με τον καιρό. Δεν γίνεται μέσα σε μια μέραΠως σταματάς να επικοινωνείς μαζί του: Απλώς το παίρνεις απόφαση. Σε πονάει, αλλά μόνο έτσι γίνεται.Πως σταματάει να σε ενδιαφέρει πως είναι και τι κάνει: Αυτό είναι δύσκολο. Για κάποιο διάστημα θα σε ενδιαφέρει ότι και να κάνεις.Πως γεμίζεις τις ώρες που είτε θα τον έβλεπες ή θα μιλούσατε: Με πράγματα που σου αρέσει να κάνεις, κυρίως. Και με άλλα άτομα. Φίλους/φίλες κ.λπ. Καλή ιδεά είναι να αρχίσεις κάποιο καινούριο χόμπι.Πως πιστεύεις πως θα ξαναβρείς κάτι ανάλογο, ενώ έφτασες 30 χρονών για να το νοιώσεις: Τριάντα είσαι. Όχι 800. Και είναι και θέμα αισιοδοξίας, αλλά δεν σε πείραν και τα χρόνια.Θα βρεις ή απλά αποδέχεσαι πως το έζησες κι αυτό και τώρα πάει: Μετά μου λες πως είσαι 30... Είναι δυνατόν να αποδεχθείς ποτέ ότι η ερωτική σου ζωή τελειώνει στα 30 σου επειδή χώρισες από μια σχέση δύο ετών; Εντάξει, ήταν η πιο "σοβαρή" σχέση σου μέχρι τώρα, αλλά μην είσαι υπερβολική.Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι εύκολο. Ούτε ένα. Και πειρασμός θα υπάρχει για να επιστρέψεις, και θα νιώθεις πως δεν αντέχεις μακριά του, και θα πονάς και θα κλαις κ.ο.κ. Δεν υπάρχουν shortcuts σε αυτά τα θέματα. Απλώς το κάνεις. Για εσένα, αφου δεν πρέπει να μένεις σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Είναι δύσκολο, αλλά μπορείς. Καλό κουράγιο.Να σημειώσω εδω, πως η επικοινωνία μας μέσα στη μέρα ήταν συνεχόμενη, κυρίως μέσω μηνυμάτων: Αυτό το κάνω και εγώ στις σχέσεις μου, γενικά, εαν μπορούν να το ανεχτούν, βέβαια.
Scroll to top icon