... και έχουν ένα κάρο φίλου και γνωστούς, βγαίνουν έξω με διαφορετικές κάθε φορά παρέες, πολλές φορές αναγκάζονται να απορρίψουν την πρόταση κάποιου για μια έξοδο επειδή έχουν ήδη κανονίσει κάτι με κάποιον άλλο και γενικότερα, πώς γίνεται κάποιοι να έχουν καταφέρει να έχουν έναν τόσο ευρύ κύκλο γνωριμιών και μάλιστα οι άνθρωποι με τους οποίους γνωρίζονται να είναι εξωστρεφείς, να βγαίνουν έξω, να διασκεδάζουν κλπ. και ταυτόχρονα κάποιοι άλλοι να μην έχουν καμία απολύτως παρέα, να μην τους καλούν ποτέ και πουθενά και γενικότερα, χωρίς να υστερούν σε κάτι, να ζούνε μέσα στην μοναξιά; Διότι, ένας τέτοιος άνθρωπος είμαι και εγώ... Ειλικρινά, δεν υστερώ σε τίποτα. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, είμαι μια χαρά άνθρωπος, με μια απολύτως αποδεκτή εξωτερική εμφάνιση, μορφωμένος, με την δουλειά μου, το αυτοκίνητό μου και τέλος πάντων, μπορώ να ανταπεξέλθω οικονομικά και σε εξόδους και γενικότερα... Και παρόλα αυτά είμαι απελπιστικά μόνος μου... Δεν το κρύβω ότι, όταν βλέπω τους άλλους να είναι παρέες - παρέες, ζηλεύω και αναρωτιέμαι έκανα και τί εξακολουθώ να κάνω λάθος... Δεν υπάρχει χειρότερο από το να θέλεις και να μπορείς να κάνεις πράγματα και να μην έχεις κανέναν για να τα πραγματοποιήσεις... Και κάπως έτσι, περνάει η ζωή και η κάθε ημέρα είναι σαν την προηγούμενη...