ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε, με χώρισε για την ακρίβεια και όχι ξεκάθαρα. Δεν ήμασταν πολύ καιρό μαζι. Είμαι σίγουρη ότι βρήκε άλλη, πολλά τα σημάδια κι ας μη το παραδέχεται. Μου είχε πει ότι αν ποτέ βρει άλλη, παίζει κάτι θα μου το πει κι όμως, αντί αυτού μου ζήτησε χρόνο και όταν μιλήσαμε μου λέει δεν έχω καταλάβει τι θελω. Με πήρε κανα 2 φορές τηλ, τον είχε πειράξει λίγο που δεν τον έπαιρνα εγώ, φάνηκε. Του είπα ότι δεν θέλω να ενοχλώ, να είμαι κάπου που δεν με θέλουν. Δεν μπορώ να καταλάβω, με θέλει για καβατζα;; γιατί δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει την θέση του;; τον πήρα εγώ χθες τηλ, σκεπτόμενη ότι ας κάνω κ γω 1 βήμα, το σηκώνει, ήταν στην δουλειά, υπήρχε φασαρία κ μου λέει θα σε πάρω εγώ μετά, λεω οκ θα τα πούμε. Εννοείται πως δεν πήρε ποτέ, ούτε έστειλε ένα μήνυμα. Καλά, όσον αφορά τα μηνύματα, κάμποσο καιρό πριν μου ζητήσει χρόνο, εκεί που μιλούσαμε, ξαφνικά δεν έστελνε, ελεγε την δικαιολογία 'με πήρε ο υπνος'. Πριν 2 μέρες που μιλήσαμε μου είπε αν μπορέσει να βρεθούμε, αλλά θα με έπαιρνε κ τηλ,λέω οκ αλλά επειδή περνούσαν οι ώρες, τον πήρα εγώ για να ξέρω, μου είχε πει θα σε πάρω σε λίγο.Δεν πήρε ποτέ, του έστειλα ένα μήνυμα με λίγη πλάκα, εννοείται πως το διάβασε το πρωί, όπως κάνει τον τελευταίο καιρό και την επομένη με ρώτησε τι έπαθα. Το έπαιζα πολύ κουλ. Καλά αν δεν είχε σκοπό να βρεθούμε για ποιο λόγο να μου κάνει την πρόταση;; Για να λέω, να μωρέ θέλει να βρεθούμε, να κάθομαι να τον περιμένω δηλαδή. Σήμερα αποφάσισα να προχωρήσω, δεν ξέρω πως θα γίνει αυτό. Αν με πάρει τηλέφωνο, δεν θα το σηκώσω, ας μου στείλει μήνυμα, ξέρει που θα με βρει. Αν και δεν νομίζω, να επικοινωνήσει, καθώς ανέβασα σε στορυ κάτι μπηχτές. Ελπίζω και γω να αντέξω και να μην κάνω κάποιο βήμα. Τον σκέφτομαι κάθε μέρα,πάω με κάτι να απασχοληθώ και μου έρχεται στο μυαλό.Σχεδον κάθε μέρα βάζω τα κλάματα.Μου φαίνεται πολύ δύσκολο. Είναι και η καραντίνα, να έβγαινα λίγο, να έβλεπα κόσμο,ίσως θα ξεχνιομουν. Μπορεί να ήταν μικρό το διάστημα αλλά ήταν η πρώτη μου σχέση(εγώ 25,εκεινος 27),τον εμπιστεύτηκα. Αυτή τη στιγμή μου φαίνεται ότι θα μείνω μόνη μου, πως θα εμπιστευτώ πάλι;; Γιατί να μου φερθεί έτσι, και να μη μου τα πει στα ίσα;; Τι φοβάται; μη με πληγώσει;; χειρότερα είναι έτσι. Αν, όντως, δεν ήξερε τι θέλει, θα ήθελε πιστεύω να έχει επικοινωνία και με μένα, ή να βρεθούμε για λίγο. Αλλά το κοντά σίγουρα το φοβάται, γιατί σου λέει θα πρέπει να δώσω κάποια τελική απάντηση, κάποιες εξηγήσεις. Ίσως γι αυτό να τον έπαιρνα τηλέφωνο. Να του έλεγα γιατί φοβάσαι να βρεθούμε;; Δεν θες να μου πεις από κοντά την αλήθεια;;Αν δεν θες από κοντά, γιατί δεν την λες από το τηλέφωνο;; Τι φοβάσαι;; Μη θιχτεί ο εγωισμός σου;; Αλλά σίγουρα θα πει ότι σκέφτομαι βλακειες και δεν τρέχει κάτι για να μου πει