ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Σας διαβάζω από πέρυσι που βρήκα τυχαία το χώρο. Είμαι 36 χρονών και βιώνω μία δύσκολη ψυχολογική κατάσταση που κοντεύει δύο χρόνια. Δεν έχω που να μιλήσω και να μοιραστώ το προβληματισμό μου. Θα πήγαινα σε ψυχολόγο αλλά δεν μου φτάνουν τα χρήματα. Ξεσπάω σε κλάματα και νιώθω πολλές φορές να είμαι εγκλωβισμένη στις σκέψεις μου. Το θέμα μου είναι η ερώτηση που κάνω στο τίτλο. Μου λείπει ένας άνθρωπος που ουσιαστικά δεν έχω γνωρίσει πραγματικά αλλά αλληλογραφούσαμε στο παρελθόν. Δημιουργήθηκε μια έλξη και η αίσθηση ότι είναι κάτι σωστό για μένα. Σκέφτομαι μήπως ''αγάπησα'' κάποιον που έπλασα στο μυαλό μου. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, νιώθω να μου λείπει στα αλήθεια. Μου άνοιγε τη καρδιά του για πράματα της ζωής του και γενικά υπήρχε σοβαρότητα και κάτι σπάνιο. Η ιστορία είναι πολύ μεγάλη να τη διηγηθώ με λεπτομέρειες και είναι παράξενη αρκετά χωρίς δόσεις υπερβολής. Μου έδινε ελπίδες για εμάς και γενικά πολλά δούλεψαν μέσα στη ψυχή μου, με αποτέλεσμα τώρα να πονάω αφού δεν έγινε ουσιαστικά τίποτα. Σκέφτομαι διάφορα σύμφωνα με τα δεδομένα που έχω, αλλά δεν γνωρίζω τη πραγματικότητα να καταλήξω κάπου. Μου έχει πει πως έχει κάποιο πρόβλημα υγείας που δεν θέλω να το αναφέρω κι έχω καταλήξει πως έχει και ψυχολογικά προβλήματα δυστυχώς σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω. Μου έχει δώσει την εντύπωση πως είναι κάπου εγκλωβισμένος σε καταστάσεις της ζωής και φυσικά υπάρχει χιλιομετρική απόσταση. Έχω μόνο το μέηλ του και δεν γράφω πλέον διότι δεν υπάρχει απάντηση εδώ και καιρό. Γιατί νοιάζομαι για κάποιον άνθρωπο τόσο πολύ και νιώθω πόνο σαν να τον ήξερα από παλιά; Τι να κάνω για να το προσπεράσω; Ό,τι και να κάνω, ασχολίες, δουλειά δρουν ως παυσίπονα και υπάρχει μία θλίψη στη ψυχή μου. Νιώθω μια ματαίωση ελπίδας και κάτι σκληρό που δεν έχω κάποιον να με συμβουλέψει. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτή του η στάση. Επειδή φυσικά δεν θέλω να τρέφω ελπίδες ψεύτικες παρότι μου πέρασε πολλά μηνύματα με το τρόπο του, δεν καταλαβαίνω γιατί φέρθηκε έτσι από τη στιγμή που δεν ήταν σίγουρος αν θα κάνει πράξεις ή όχι. Θεωρώ πως ήταν ενθουσιασμός ή είχε καλή πρόθεση αρχικα και τελικά να έχει κάνει άλλη επιλογή. Σκέφτομαι μήπως η σιωπή οφείλεται όντως στο πρόβλημα υγείας που δεν έχει ξεπεράσει, ή ακόμα στο ότι έχει κάτι άλλο στη ζωή του και αυτό με θλίβει. Με θλίβει γιατί μου έδωσε ελπίδες. Θέλω την αλήθεια και δεν τη γνωρίζω. Είναι όντως η υγεία του ή υπάρχει κάποια άλλη; Δεν γράφω άλλο στο μέηλ του γιατί το θεωρώ μάταιο. Φέτος δεν έγραψα τίποτα, αλλά αυτό που με απασχολεί είναι πως δεν γνωρίζω στα σίγουρα τι έχει συμβεί. Δεν απαντάει επειδή έπαθε κάτι που πραγματικά κλαίω αν το σκεφτώ ή δεν θέλει απλά; Μπορεί κάποιος να μου δώσει μια συμβουλή να πάψω να στεναχωριέμαι έτσι; Εσείς πώς ξεπεράσατε κάτι παρόμοιο; Ποιος είναι ο δρόμος; Θέλω την αλήθεια και από τη στιγμή που δεν υπάρχει επικοινωνία δεν τη ξέρω. Τι θα κάνατε στη θέση μου; Και γιατί πονάει το ανεκπλήρωτο τόσο σαν να ήταν αληθινή σχέση που δεν υπάρχει πλέον;