ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίνω εδώ και 4 μήνες με κάποιον και όλα κυλάνε όμορφα. Είναι πολύ γλυκός και τρυφερός μαζί μου, περνάμε υπέροχα σε όλους τους τομείς, μου έχει συμπαρασταθεί σε κάποιες δύσκολες στιγμές και σε αυτούς τους 4 μήνες δεν έχουν γίνει τσακωμοί, παρεξηγήσεις ή γκρίνιες. Έχω γνωρίσει φίλους του και εκείνος τους δικούς μου (ήρθε μάλιστα στα γενέθλιά μου όπου μου είχε ετοιμάσει τούρτα χωρίς να έχω ιδέα), ποτέ όμως δεν θα συστηθούμε ως "ζευγάρι". Γενικά δεν το έχει πολύ με τα λόγια, αλλά μέχρι τώρα που δείχνει με τις πράξεις του ότι του αρέσω και με θέλει. Και ρωτάω, πρέπει να συζητηθεί το τι είμαστε και το που βαίνει η σχέση μας ή απλά κάποια πράγματα απλά εξυπακούονται και παίρνουν τον δρόμο τους; Προβληματίζομαι γιατί δένομαι μαζί του και κάθε φορά τον ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ. Ωραίο το "ζήσε τη στιγμή", αλλά είχα άπειρα χρόνια να νιώσω έτσι για κάποιον (ειδικά μετά από 2 χρόνια καταθλιψάρας που πέρασα) και θέλω να ξέρω τι μου γίνεται για να μην πληγωθώ και να προλάβω το όποιο κακό. Είμαι άτομο που μου αρέσει να συζητάω τα όποια θέματα που υπάρχουν και να είμαστε ανοιχτοί. Το θεωρείτε λογικό που ακόμα δεν έχουμε ξεκαθαρίσει το τοπίο; Υπάρχει περίπτωση ακόμα να μην ξέρει τι θέλει και να χρειάζεται περισσότερο χρόνο να αποφασίσει; Θα φανώ τρελή/ ανασφαλής εάν του μιλήσω για όλα αυτά; Ευχαριστώ για τις συμβουλές λαϊφόπουλα!