24.4.2015 | 12:36
πως ζεις με τα λαθη σου
Γεια σας,ηθελα καπου να μοιραστω για τη ζωη μου. Ενω εχω φιλους, εχω δουλεια και εχω παει σε ταξιδια νιωθω μεγαλη μοναξια. εχω πολυ καιρο να κανω σχεση και νιωθω οτι τελιωσε η ζωη μου. Στα 32 μου με δουλεια κ οπως λενε ωραιο παιδι, λογο προβληματων με την οικογενεια και δυσκολης εφηβειας εγινα πολυ ντροπαλος κ ευαισθητος.Δυσκολευομαι να εκφρασω τα συναισθηματα μου και να πιστεψω σε εμενα. Οκ το ξερω μαλλον λεω βλακειες οταν εκει εξω υπαρχουν τοσα προβληματα αλλα και το να μην εχεις εναν ανθρωπο να σε αγκαλιαζει, να σε φιλα και να μοιραζεστε πραγματα ειναι και αυτο σημαντικο κομματι της ζωης.Χαιρομαι οταν διαβαζω εδω για οσους αγαπανε και ντρεπομαι για το πως φερθηκα εγω στη ζωη μου κρυμμενος στους φοβους. Ολοι μου λενε οτι εγω φταιω μιας και ειμαι ωραιος αλλα δε το ελεγχω, απλα φοβαμαι οτι το παιδι που ημουν αφησε πολλα πραγματα και τωρα στα 32 πρεπει να μαθει να κανει τα βασικα.ελπιζω να βρω καποια να δωσω ολα οσα μπορω, να στε καλα και σορρυ για το μεγεθος του κειμενου μου
