ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεχειλίζω από τόσα συναισθήματα και από ένα κενό.Θέλω να γράψω τόσο πολλά και κάτι με τραβάει προς τα πίσω...Το μόνο γνώριμο και ασφαλές καταφύγιο είναι οι αναμνήσεις μου από τότε..Ανασύρω εικόνες τόσο ζωντανές που νομίζεις ότι τις ξαναζώ!!Ζω στο παρελθόν..Μόνο εκεί!! Εκεί μόνο δεν φοβάμαι,μόνο στις πληγές μου..και μετά μου λες απορείς, απορείς που όλα είναι τόσο μπερδεμένα στο μυαλό σου και απορείς και μ αυτό το ρημάδι το δάκρυ που θέλει να βγει και δεν του το επιτρέπεις.Σαν χείμαρρος θέλει να βγει και να παρασύρει στο πέρασμα του όλα όσα φοβάσαι πραγματικά να αισθανθείς...τον φόβο σου,τον θυμό σου ,την μοναξιά σου,τον πόνο σου.. όλα όσα έχεις μάθει τόσο χρόνια επιδέξια να κρύβεις..Είναι αργά ξέρεις....Σ έχουν συνηθίσει αλλιώς,όχι δεν γίνεται, ,όχι εσύ δεν μπορείς να λυγίσεις,δεν μπορείς γιατί εσύ είσαι δυνατή, εσύ πέρασες τόσα και τα κατάφερες!και αν, και αν εσύ λυγίσεις, μετά τι;τι θα απογίνουν μετά οι άλλοι ; Γι αυτό σου λέω δεν αξίζεις τα δάκρυα σου!