ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τον επιασα να γκομενιζει στο φβ, διαβασα τη συνομιλια, εδω και μερες μου ζηταει συγνωμη και μου λεει οτι δε μπορει να με κοιταξει στα ματια. Κι εγω αντι να μη θελω να τον ξαναδω μπροστα μου, νιωθω πως θελεω να με πεισει οτι δεν ηταν τιποτα. Νιωθω πως αν το προσπαθησει και με πεισει θα γυρισω. Με θεωρω θυμα αν το κανω, νιωθω οτι θα υποτιμησω τον εαυτο μου. Κι ομως νιωθω πως μπορει και να το κανω. Ειμαι τοσο κολλημενη μαζι του μαλλον. Ομως ενω μονη μου που καθομαι και τα σκεφτομαι ειμαι σκατα, οταν τον συνανταω και βλεπω οτι κ εκεινος ειναι σε ασχημη κατασταση, νιωθω καλυτερα. Ειναι φυσιολογικο? Σας εχει τυχει? Να μπορει να σε κανει να νιωσεις καλυτερα μονο ο ανθρωπος που σ εκανε να νιωθεις χαλια? Νιωθω πολυ ηλιθια που ακομη του μιλαω.