ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεχρι προτινος ημουν πολυ κολλημενη μαζι σου. Οταν μου προτεινες να βγουμε, δεν εβλεπα την ωρα να φτασει βραδυ, για να ερθεις να με παρεις. Ομως νομιζω οτι σιγα σιγα αρχιζει να ξεθωριαζει το πραγμα μεσα μου. Δεν ξερω τι αλλαξε. Ισως φταιει το οτι βρισκομαστε σε αποσταση, το οτι σε βλεπω δηλαδη μια φορα το μηνα και αν, οποτε με αυτες τις συνθηκες, οταν δεν περναμε χρονο μαζι, δεν μπορει να αναπτυχθει κατι ουσιαστικοτερο αναμεσα μας. Ισως παλι φταιει το οτι, ενω βλεπω στα ματια σου οτι με θες και, ενω ξερεις οτι κ γω νιωθω το ιδιο, δεν κανεις καμια ουσιαστικη κινηση, και αυτο εμενα με ξενερωνει. Και οχι, δεν θελω να κανω εγω κινηση. Σου εχω δωσει πολλες φορες το "οκ" για να με πλησιασεις παραπανω, αλλα δεν το κανεις. Με εχει κουρασει το να βγαινουμε και να υποκρινομαστε οτι ειμαστε φιλοι, ενω δεν ειμαστε. Δεν ξερω, δεν τις μπορω αυτες τις ενδιαμεσες καταστασεις. Με κουραζουν. Δεν μπορω να μην ξερω τι εχω με καποιον. Γιατι ουτε φιλοι ειμαστε, αλλα ουτε και γκομενοι. Ειμαστε κατι ασαφες και απροσδιοριστο. Και ειναι κ αυτη η συμπεριφορα σου... Τη μια εισαι αδιαφορος και μου δινεις την αισθηση οτι δεν τρελαινεσαι κιολας για παρτη μου, και την αλλη κανεις τα παντα για να με δεις. Γι αυτο και γω, εφοσον εχεις αλλοπροσαλλη συμπεριφορα απεναντι μου, αναγκαζομαι να κανω το ιδιο απεναντι σου. Δεν θα ριξω ευθυνες μονο σε σενα, προφανως φταιω κ εγω. Παντως αυτο το μια ετσι μια αλλιως, το μια κρυο μια ζεστη, το μια ετσι μια γιουβετσι, για μενα ειναι κουραστικο, ειδικα οταν συνεχιζεται για πανω απο 1 χρονο. Ε, κουραστηκα. Υποθετω αν θελαμε και οι δυο τοσο πολυ, μαλλον θα ειχαμε βαλει στην ακρη εγωισμους κ ανασφαλειες. Δεν ξερω. Νομιζα οτι ειχα πολυ μεγαλο κολλημα μαζι σου. Αλλα τελικα μαλλον μπορω και χωρις εσενα. Λυπαμαι που το λεω. ΑΛλα για ποσο ακομα να περιμενα?